Falanca filanca günlerde bir kısım insanların yaşadığı. Anneler gününde annesizler, babalar gününde babasızlar, sevgililer gününde sevgilisizler. Kıskanmak değil bir burukluk bu. insanların gözünün içine içine mutluluğunuzu sokma çabanızdan vazgeçin artık. Annesiz bir çocuk ile sevgilisi olmayan bir kalbi kırık neden sizin yüzünüzden burukluk yaşasın ki?

Sahte mutluluklarınızla kalın siz, biz hayatın en gerçeği olan yalnızlığımız ve anlaşılamamışlık hislerimizle en azından yalanlardan uzağız. Mutluluğunuzu paylaştıkça mutsuz olmamız kötü kalpliliğimizden mi dersiniz ki? Öyle değil işte. Kalbi olanın hüznü vardır, kalbi olanın içi burulur. Mutluluğu en çok hak edenler biziz oysa, neden siz mutlusunuz ha? Bu dünya gerçekten sevenlere tuzak mıdır?