bugün

sözlükte rast geldiğim durumdur. ister tacizci olsun ister kral, bir gecede unutulmuştur tüm tartışmalara neden olan yaptığı hareketleri.. hani nerede sizin savunuluculuğunuz, suçlayıcılığınız diye sorası geliyor insanın ama nerdee.. gayet basit ve samimiyetten uzak bu hareketler. insanın 3 nokta bile koyası gelmiyor buna cümleyi bitirirken.
(bkz: kim yapti bunu soyle kim)
öylesine hüzünlendim ki, koskoca maykıl jeksın'ı nasıl unutursun dedim kendi kendime. kalktık iki tur attım odada, balkonda bir sigara içtim, biraderi kaldırdım, ensesine bir şaplak vurdum, "kalk lan maykıl öldü sen hala götünü devirmiş, ossura ossura yatıyorsun" dedim. sonra tekrar balkona çıktım, "uyanınnnn uyanın ey ahali, maykıl ceksin öldü" dedim. profesör emmet brown'ın numerosunu aradım fihrist'te, belki bir çare bulur didim. falan yani. en iyisi bir jilet alıp "maykıl ölmedi alnımızda yaşıyor" diye alnıma kazıyım ben.
sol frame'de adi gorundugune gore gerceklesmemis olan hadisedir.
(bkz: oldukten sonra degerin artmasi)