metro camından kendini kesen insan

candır , şukudur , sendir , bendir . metroya bindiğinde, metrodaki o kalabalığın arasında hayatını idame ettirebilecek kadar oksijen almaya çalışırken, bir yandan da metro camından yansıyan aksine kesmeyle meşgul olan insandır . Metro içinin aydınlık , metro tünelinin karanlık olmasından mütevellit camın insan aksini olduğundan iyi ve pürüssüz yansıtmasından bir anda kendi dış görünüşüne gereksiz yere hayran olur , böyle bir çekiciliğe insanların nasıl dur diyebildiğini anlamaya çalışır . kendisine attığı bu kaçamak bakışlar esnasında bir başkasıyla camdan gözgöze gelirse , suratındaki o mayhoş ifade değişir ve birden ciddileşir . Fırsatını bulmuşken metro içindeki bi kaç kişiyide kısa günün karı olarak keser şahsı muhterem . metro çıkışındaysa güneşin yüzünü göstermesiyle herşey tekrar eski haline dönerken , gün içinde kişinin egosu zamanla eski rutin haline bırakır kendini .