medyatik olumlere normal olumlerden fazla uzulmek

hergün verdiğimiz şehitler hakkında "şehit haberleri abartılı veriliyor" diyen bir başbakana sahip ülkede, kendisine yakın olabilmek için elinden geleni yapan bir medya patronu ve bu patronun insanları uyutmak için elinden geldiğince hassas davranması sonucu malesef insanların maruz kaldığı bir hastalık.

aynı zamanda hemen alt sokakta yaşayan birinin komada oldugunu duydugumuzda iyileşir inşallah deyip geçiştirirken ucundan kıyısından meşhur insanlar aynı durumda oldugunda karalara bürünmek. (bkz: pes yani)

barış akarsu'nun ölümüyle birlikte bir çok yazarımızın dile getirdiği olay. medyatik olunca daha mı çok üzülüyor insan acaba ?ırak'ta ölenler can değil mi diye söylenmekte bir yere kadar haklılık payı veriyor insana. ıraktakilerde can evet. onlarında annesi, babası bilmem nesi var evet ama tanımıyoruz kardeşim. görmedik yüzlerini, seslerini duymadık, sadece öldüklerini biliyoruz o kadar ve inanın üzülüyoruz. ve üzülmeye devam edeceğiz. şehit haberleride yüreğimizi yakıyor. trafik kazalarında yaşamını yitiren onlarca kişiye de ama medyatik ya da tanıdık olunca durum değişiyor işte. bunu değiştiremiyor insan.. son görüntülerinin arkasına acıklı bir fon müziği konuldu mu ve bu ölüm erken ölümlerden ise daha bir yakıyor insanın canını. boğazda ister istemez daha bir basınç hissediyor insan. durum bu malesef.