bugün

amın evladıdır.

mail'e hepimiz ne diyoruz?

meyil, meil diyoruz. bu yavşak ne diyor?

"mayııl..." böyle telaffuz edince "bak ben ingilizce biliyorum" havası yapıyor aklı sıra.

lan senin bildiğin ingilizce de bizim bildiğimiz ne peki?
sadece amın evladı değil aynı zamanda onun bunun çocuğudur. o ağza kürekle ışık hızında vurulmalıdır ki uzun bir süre konuşamasın.
gerçekten iticidir. hatta insanın bir tane patlatası gelir. ağızlarını devire devire ''meıll! geldi mi'' demeleri kafamda karıncalanmalara sebep oluyor. yahu anladık orijinali böyle okunuyor da sen ne diye illa öyle telaffuz edecem diye yırtıyorsun kendini. meil de olsun bitsin.
cem yılmaz'da bu konuyu eleştirmişti bir gösterisinde.

(bkz: çultanahmet)