bugün

türkiye'deki sistemin ne denli insanların hayatlarını tehlikeye attığı ve hiçe saydığının göstergesidir. insana saygının olmadığı bir ülkede bu tabloya alışık olan toplum'da duyarlılığını yitirmiştir bu konuda. bir sabah işe giderken banka önündeki kalabalıktan ve kuyruktan yoluma gidemediğimde oturup ağlamak istedim. sövdüm kendime, neden bir şey yapamıyorum diye. orada olanları görünce kaçıp gitmek, kurtulmak istedim bu ülken. çok sevdiğim vatanımı bu yüzden terk etmeyi göze aldım, çünkü kendi geleceğimi gördüm orada. emekli olup o heyecanla ilk maaşımı almaya gittiğim o gün, belki hayatımın son günü olacak. bunu bilerek yinede gideceğimdir. bu bir intihardır.
maaş kuyruğu bizim ayıbımızdır. banka medeniyet göstergesiyken oluşan o akıl almaz kuyruklar. eğitime verilen önemi ap açık ortaya koyar.