bugün

Aslinda sadece ikilemde kalan erkektir. Kizdan bekler ilk hareketi ki kizlari bilirsiniz hiçbir zaman ilk davranan olmazlar.
benim bu. ilkokul beşinci sınıfta yaşadığım ve hâla bir travma olarak zihninde yer eden olaydır.

şöyle ki, okul değiştirmistim ve yeni bir çevreye adepte olma surecindeyim. okulun ilk günlerinde, ebru adında biraz tombik, kumral, güpgüzel bir kız bana yaklaşmaya calisiyor, fakat attığı tüm paslar sonuçsuz kalıyordu. e tabi ağırbaşlı, kibirliyiz ya; o dönemde niyeyse kızlarla içli dışlı olmak pek hoş karşılanmazdı; bu erkeklerle de alay edilirdi hatta.

neyse, kız bir tenefüste yanıma geldi ve bütün sevimliligiyle 'merhaba, ben ebru. arkadaş olalım mi ' diyerekten elini uzatti. peki ben n'aptim?

bir sure havada kaldı o el… ve sonra arkami dönüp hiçbir sey demeden seğirterek uzaklaştım. kız da arkadan ‘gerizekalaaa’ diye bağırdı.

ulan allah bin belami versin be. sonra bu ebru ile daha sonra hiç konuşmadık, sınıflarımız da ayrıldı. ama ondan sonra ilerleyen yıllarda ortaokulun sonlarında öyle bi taslasmaya başlamıştı ki, bir suru erkek peşindeydi. okulun en popüler kızlarından biri olmuştu.
kimbilir, şimdi nasıl bir afet-i devran olmuştur. ama bu sefer gidip ben tanışmak istesem yüzüme bakmaz aq.