kumdan yaptığım kaleler

Dün bir arkadaşımın yanındaydım. o gün yaşadığı mutlu bir anını paylaştı benimle. aralıklı hafif tebessümlerle dinledim kendisini. iyi bir arkadaşımdır aslında 4-5 senelik. yaşadığı güzel anlar kıskanmama sebep vermiyor aslında, ne bileyim kendimle kıyaslıyorum bazı bazı. neden sorusunun iç boğan akibetini, yüzümde beliren hafif tebessüm gibi görünmez bir somurtganlık hissettiriyor. çaktırmıyorum ya bendeki ruh halini ona, o zaman dev bir kara komedyen addetdiyorum kendimi. derken hikayesi ağır kahkahalarla bitiveriyor, bendeki sessiz saçma yorumların akabinde. hoş sohbetine katılmak için verdiğim çabanın farkındalığını oluşturmadan. kendi acılarımın üzerine gitmeye çok meraklı biriyim ya, hemen sevgilisini soruyorum espri yollu hafif argoya kaçan üslubumla. anlayışla karşılar beni ki tarzlarımız uyuşur birbirine, zaten uyuşmasa kaçar giderim yanından hani daha fazla depresyon depreminin artçılarıyla yıkılmadan... iilişkilerinin iyi gittiğinden bahsediyor laf aralarında, bazen sorunlar çıkardığından, bu sorunların ufak sürtüşmelere mahal verdiğinden, kendilerini eskiyen ilişkilerinin hafif yıprattığını ifade etmeye çalışıyor arkadaşım. aslından hiç te memnuniyetsiz olmadığını anladığım ilişkilerinin durumu hakkında bahsederken. biliyorum alıştıklarına birbirlerine ve mutlu olduklarına... yok aslında sıkıntım imrenmek değil, sadece üzgünüm... arasıra başım yerdeyken hafifçe kaldırıyorum gözümü bakıyorum etrafa. kendimi çok acite ettiğimi hissettirmeye çalışıyorum bana bakmayanlara. ara sıra komik oluyorum yani bu durumda...ara sıra üzülüyorum....

çok sağlam prensiplerim vardır aslında. darbelerin üzerimde bıraktığı delikleri dolduran yamalar. her bir yama hayatımdaki prensiplerimi betimliyor. onlar beni tanımlayan nesneler aslında. benim bir de kalelerim var kumdan kalelerim. mutluluk veren kaleler. bir dalgalandı mı deniz yıkılırlar hemen. üşenmem yaparım tekrardan. sadece öğreniyorum en kolay ne yıkar mutlulukları. umudu nasıl inşa ederiz tekrar tekrar... evet yapıyorum bunu bilinçli bir şekilde. çok sağlam hissediyorum aslında kendimi yaptığım kumdan kalelerle. onlar dayanıksızlar ama her yeni baştan bir umutlar. bazen ufak dalgalar yıkarken kaleyi aynı etkiyi en büyük dalgada yapıyor zaten. zamanı gelince çekileceğim sahilden. harcım daha kuvvetli, yıkıcı etmenlerim daha kuvvetli olsalarda, kumdan kalelerim bana her şeyi öğretmiş olacaklar.