kimsesiz çocukların bazı şeyleri hiç tadamaması

buakşam yemekte anacım tuttugu turşuyla övünerek çay bardağında turşu suyu getirdi koydu yanıma. içmemi bekledi, böbürlenecek ya.. sonra durdum düşündüm, aslında bu bir rituel. annem bunu hep yapıyor aslında. ve ömrü boyunca bunun gibi ritüelleri tadamayacak çocuklar var. çok acı, hayat onları 1-0 degil, çok - sıfır geriden başlatmış. düşündümde, bunun gibi o kadar olay var ki.. düşündükce gözlerim doldu. onlara hayatları boyunca kimse gecenin bir yarısı uyandırıp nane limonunu içirmeyecek. kimse kiremit ısıtıp ayaklarına koymayacak hastayken. yada bilgisayar başındayken meyve getiren, salatalık soyup tuzlayıp getireni olmayacak. dayak yiyen kardeşi olmayacak onların. yada montunu kardeşi de kullanır düşüncesiyle dikkatli giymesi tembihlenmeyecek.. düşündümde, çocuk yaparken işte sırf bunları düşünerek bile dikkatli olmak gerekir.