bugün

Düş evrenimin sırça köşkünde
karabasanlar çöker üstüme
sonsuzca uzar bir dipsiz kuyu
sabahı beklerim kan ter içinde

Açarım radyonun düğmesini
odama doluşur dünyanın dili
kimi beni anlatır kimi sizleri
içim ısınır huzur bulurum

Cama vurur yağmur tıpırtılarla
kapımı çalar sanki dostların eli
sergenden seslenir bir şiir denizi
yâr sesiyle mışıl mışıl uyurum. * *