kaldırım taşında ağlamak

12 aralık 2009 tarihinde, soğuk yağmurlu bir akşamda çok sevdiği kızın onu terk etmesi ile kaldırıma yığılan Cezmi arkadaşımız, bir süre ağladıktan sonra artık nefes alamamaya başlamıştır. Etrafından geçen insanlar sanki o hiç yokmuş gibi yanından gelip geçiyorlardı. Cezmi kardeşimizin içindeki aşk ve terk edilme acısı o kadar büyük ki nefes alamadığının farkına varmıyor hayvanlar gibi acısını çekiyor, terk edilmenin vermiş olduğu haklı acıyı yaşıyordur.

Bir süre sonra şiddetlenen yağmur onu biraz kendine getiriyor, nefes alması normale dönüyor ve göz yaşları yağan yağmur damlaları ile karışarak sanki ağlamamış da sadece üzülmüş gibi bir görünüme bürünüyor. Cezmi kaldırıma bakarak bu yaşadığı anı hayatında hiç bir şekilde unutamayacağını anlayarak ayağa kalkıyor ve içinden şu cümleler dökülüyordu " vay mına koduklarım insan bir sorar kardeş bir şeyin mi var hayırdır ne oldu diye sorar. Evet Cezmi hayatının en kötü anlarında sadece birini yaşayarak artık ilişki ve terk edilme ve terk etme konusunda bir hayli tecrübe kazanmıştır.

Not: Cezmi ben değilim, onun göz yaşlarına dayanak olan kaldırım benim efendim. Ayrıca Cezmi şu an kendi dünyasının en mutlu insanlarında biri, artık nasıl dua etti ise maşallah.