iş saatlerinde ruh gibi dolaşan müslüman

üretkenliğini yitirmiş, mücadelesini mideye hapsetmiş, fakirleri düşünmekten çok aç karnını ve iftar saatlerinde yiyeceği şeyleri beynine odaklamış, tevhidin gereği saladı açlığın pençesine düşürmüş, sanki diğer herkesin onun açlığını çekmek gibi bir zorunluluğu varmışçasına afra tafra ederek ortamı germiş ve masasının üstünde bekleyen onlarca işi erteleyerek dakikaları saymaya başlamış müslümandır.

ve tüm bu gerginlik iki yudum su ve bir kaç lokma yemeği yiyene kadar. götün bu kadar narinse tutma kardeşim adamı da hasta etme yav.