bugün

insanların çevrelerindeki her ayrıntıyla savaşması ancak kendi mutluluğunu, huzurunu ve sağlığını göz ardı etmesidir.

ne kadar önemli varlıklar olduğumuzu unutuyoruz bence. hepimiz teker teker kıymetliyiz. dünyanın en kıymetli varlığı her kişiye göre kendisidir. vermiyoruz işte değer her şey için çabalıyoruz ama sonunda kendimizi unutuyoruz. uydurmuyorum ben bunu hastahanede çalıştığım bir dönemde tanıdığım hastaların sözüdür bu.

özetle hepsi şu şekildeydi:

'' ah oğlum yaşama derdine düştük her şeyi kafaya taktık. üstelik takmamıza rağmen hiçbir şeyi değiştiremedik ve sonuç olarak bu kafaya takmalar bizleri buraya kadar getirdi. şimdi gün sayıyorum''...

kendimize önem vermeliyiz. günlük yaşamın rutinine bırakırsak kendimizi, o rutin bizi mahveder. bir gün biz de bir 'oğula' dert yanıp, gün sayarken bulabiliriz kendimizi...