bugün

insanlar, çoğu zaman kurşun kalem gibidir; sivrildikçe küçülürler.

alıntı.
insanlar, çoğu zaman kurşun kalem gibidir; yere düştükçe içi kırılır, dışı sapasağlam görünürken.
(bkz: bu böyle değildi sanki)
bence tükenmez kaleme benzer. hiç bitmeyecek sandığı kasıntı ömrü, hiç ummadığı bir anda son bulabilir.
insanlar dolma kaleme benzerler. içindeki mürekkep bitince yazmazlar.

(bkz: aforizmada yeniyim)
eşleri de kalemtraş olur bu hesaba göre. tükettikçe tüketiyorlar.
insanlar kurşun kaleme benzer...

can sıkıldıkça başı ısırılır, silgisi falan da vardır.