insan ruhunun materyalizmi göt eden ağırlığı

tam sokacakken , ben bedenini değil ruhunu istiyorum demek kadar dokunaklı bi sahne var mıdır? hele bir de başrolünde siz varsanız dokunağı artar. bedenin benim ruhun başkasının prezervatifine asılı sallanır, yetmez beden. ruha ruh isterim. bedenini birşey'in ucuna geçirmekle gelecek mutluluk yetmez. ruh vermişken karşıya ruh beklemek kadar saf ne olabilir ki. tam sokacakken, geri çekilmek hayattan adeta. giyinirken üstü başı, çırılçıplak soyarsınız aklı. hay aksi.

bu kadar hafifken bi ruh; materyalizmle alakası olmadığı halde neden çökertir omzu cehennemin dibine kadar. ulan amına koyim alt tarafı bi ruh be ruh. elle tutulmaz, onu bırak görünmüyor bile.

hiç bu kadar yaklaşmamıştım 'insan ruhu keşke olmasaymış' demeye. tanrıyla ters düşmek pahasına.