insan düşünce insanlaşır

insanın doğasında vardır incitmek. birilerini üzmenin huzur bile verdiği olur bazı zaman. sözünün dinlenmesini, otoritesini başkalarının üzerinde sınamayı, sadece kendi istediği gibi bir dünya kurmayı sever çoğu insan. ve gücünün elverdiğince gaddar ve korkuya saygı duyulan bir insan olmaya çalışır. hatta sadece kendi dediğinin olduğunu görmek için emir veren insanlar bile vardır şu koca dünyada! herkes birilerinin eteğine basmaya çalışır...
ama gün gelir güçten düşüverir insanlar: yaşlanır, hastalanır, en yakınlarını kaybeder... işte o zamanlarda hatırlanır yıllardır içlerde saklanmış o güzel insanlıklar, bunca yıl işe yaramadıktan sonra zaten hiç olmasınlar..... bu zamana kadar sevgiye ihtiyacı olmadığını, hayatta daha önemli güçler olduğunu sanıp onların üzerlerine yoğunlaşmış o insanlar, birden dünyanın en uysal, en sevgi ve şefkat dolu insanları oluverirler, onca zaman ellerinin kenarıyla itip yollarına devam ettikleri aynı şu an kendilerinin olduğu gibi sevgiye ve şefkate ihtiyacı olan nice insanlar gibi...

zira düşünce çok şey anlaşılır.