humanizmin bokunu cikarmak

tüm insanları sadece insan oldukları için sevmektir. daha da fecisi insanlığın karanlık yüzü gözlerimizin önünde duruyorken hala sevmeye devam edebilmektir. saflıktır...

veya basitçe "ne olursan ol gel. seri katil de olsan, tecavüzcü de olsan gel. gel vatandaş geeeeeel" olmaktır.

insanlığa hizmet mi ceza mı olduğu belli olmayan durumdur. Herkesi kucaklamanın ne alemi var.

hümanizmi abartmak hiçbir şeyi değiştirmez, kötü olan kötüdür, iyi olan iyi vs... ancak bir ütopya sunar size, gözlerinizi kapatıp mutlu, mesut yaşayabileceğiniz...
ama bir gün dürtülerek uyandırılmanız korkarım ki kaçınılmazdır...

istanbul sokaklarında mümkün olmayan durumdur. herkes hırsız, herkes gaspçı sağlığını önemseyen bireyler için ideal düşünce olmadılır.

ben mevlana değilim, adam ol öyle gel denmelidir böyle insanlara. faşizmin de tam zıttıdır ve en az faşizm kadar zararlıdır.
(bkz: apo hala asılmadı)

her seyden sonra "ben humanistim ve o da sonucta insan" diyebilen insan evladı;
-abi ya senin evi soymuslar, hayırdır?
-muhakkak ihtiyacı olan biri yapmıstır, sonucta o da insan..
-yuh artık, hatta yok artık lebron james

(bkz: dorduncu nesil de olsa yazar yazardır) *