ferhan şensoy'un zikrimin ince güzü adlı yazısından bir cümle, bir replik. ama ne hoş bir replik.

özellikle veda buluşmalarında yaşanan suskunlukları, sözün bittiği yerleri anlatan bir replik.

böylesi anlarda ne çok şey söylemiyor insanlar birbirine, oysa ki ne çok söylenecek şeyleri varken.