hayatın acımasızlığına şahit olunan anlar

yemek sıralarıdır bence, hani bazen biri yemek yiyecek ama parası olmadığını fark ediyor ve o yemeği yemesem de olur değip geri koyuyor ya, hani ayıp olmasa sen para uzatırsın yesin diye ama bunu da yapamıyorsun.

beni çok etkiliyor bu durum, en temel ihtiyaçlarını bile fakirlikten gideremeyecek kişilerin var olması üzücü.

kış günü ayağımda bot varsa arkadaşım ayakkabı giyse ben üzülürüm. neden bilmiyorum ama bunu çok takıyorum. belki ruhumu henüz daha kapitalizme satmadım ondandır.

Selpak satan çocukların ince giyinmesi ve havanın da bir o kadar soğuk olması.geçen gün birinin ayağında terlik vardı, bu karda kışta! Acindirmak için öyleler deseler de 5-10 lira için sağlığından olmayı kimse istemez.