hayattan kopuk yaşamak

bir çok insanın içine düştüğü durumdur. hayatın gerçek anlamını kavrayamamış, başıboş amaçsız bir şekilde heva heves ve yeni ümitlerle süslenen zaman kırıntıları ayağının altından kayıp giderken o sadece kendi ile meşguldür ve her gerçekleşmeyen ya da gerçekleşen ümitle yeni bir ümit ya da hayal kırıklığı kısır döngüsünde yaşayıp gitmeyi doğal bir geçeklikmiş gibi algılayarak mevcut akan suya kendini bırakmış kalabalığın takipçisi olmuştur artık.
şimdi biraz durup düşünmenin vakti gelmedi mi? sahiden bu hayat bu kadar boş ve anlamsız mı?
evet, sevgi ile merhamet ile ve anlam ile yeniden bir diriliş gereklidir bu kopukluktan sıyrılabilmek için.
nefis için yaşamak değil allah için yaşamaktan söz ediyorum. ötesi boştur yoldaşlar...