görüldüğü yerde vurulur düşler

muhteşem bir zeki kumova şiiri...

Masallarını hatırlıyor musun anne?

Hani her seferinde değiştirdiğin ve her seferinde inandığım

Çocukluğumun saflığını kuşanan uykularımın

düşlerini saran masalların

Şimdi hepsi uzak bir ezan sesi

Yoksunluğunu duyumsadığım bir anne eli

Ağlayan bir çocuk ve kırık oyuncağı

Bilmiyordum oysa bilinirmiş

Düşlerin görüldüğü yerde vurulacağı

Masallarını özlüyorum anne

'bir küçücük arslanı'

'kibritçi kızı'

tutunacak hayalleri özlüyorum

mitolojinin tarihi kanıyor anne

kahramanları iğdiş ediliyor gerçeklerin kör keskinliğiyle

Atlas'a gecekondu yapmışlar

Eros intihar etmiş kendi okuyla

Afrodit'e de bir silikon takmışlar ki sorma

Hiç sorma anne

Arslanı vurmuşlar safaride

Kibritçi kız çakmak satıyor arka sokaklarda

bir de bedenini

Masalların soykırımlarında

herkes masal gibi yaşıyor gerçeklerini

Dönüyor...

Herkes ve her şey...

Değer yitirmenin kolaylığı, inancın seyrekliğindendir

Gerçeklerin sığlığı daha güvenli

masalların bilinç derinliğinden

Herkes gibi olmak yok eder farklılığın tedirginliğini

Tek başına kalmak telaşı

çekici kılar yanlışlar kalabalığını

Ve döner herkes kendinden

An gelir cayar herkes

Masallarından ve hayallerinden

Ben de dönüyorum anne

Tarihimi baskı altında tutmak

Ve tutunmak için yazıyorum

Uykumu ve çocukluğumu ve sesini taşıyorum gövdemde

Kendi masallarım kolumun altında

Yaşam; sayfası kıvrık bir masal

( okumaktan çoktandır vazgeçtiğim.... )

Kırık başucu lambamın ışığında

Ağır yaralı dönüyorum anne

Yanımda hüviyetsiz masal kahramanları

Söylencelerden ve ağır söylevlerden

bir ikindi vakti kapındayım

Bir masal almak için ellerinden

Masalların sonu kesindir

Gerçeklerin muamma

Anne anla!

Tasvirsiz hayallerden

kalbi kırık heykellerden

ve tarihten dinleyerek öğrendim gerçeklerin masallığını

öğrendikçe uzlaşmaz oldum

anlaşılmaz

düzenbaz

ve yalnız

hiçbir anne çocuğuna beni anlatmadı

oysa yaşamım bir masal oldu

bilmiyorsun kibritçi kızla evlendim

bir arslanımız bile oldu...

Bir sana söylüyorum anne!

itirafım tek sana

Yoruldum meydan okumalardan

Bıkkınım düellolardan

Takvimlerin yanılgısı

Mevsimlerin tutarsızlığı arasına sıkışmış bir çocuk gibiyim

Yüzünü cama dayamış sokaktaki oyuna imrenen çocuğum

Yorumsuzum

Yüzümü dayamışım yaşama ve tarih atlaslarına

Anne anla!!

Yerimi bulamıyorum yaşamın haritalarında....