faşist olduğunu kabullenmek

zor bir süreç.

pek çok sıkıntısı oluyor ama bir gün bir sohbette sürekli seni tekrarlamaya sürüklemeye çalışan insanların sıfatına baka baka haykırıyorsun;

"ben faşistim"

tamam abi o zaman, diyorlar. ahah harika.

bu da bir ileri adımdır. olup kabullenmemek ne olduğunu farkında olmamak olur, en azından bu insan ne olduğunu farkında olabilecek beyne sahiptir. kendisini gene de kınıyoruz.

(bkz: faşist olduğunu sözlükte anlayan yazarlar)

işin özüne bakacak olursak aslında herkes faşisttir,faşistliğini kabullenememiş insanlar ya kendilerine yalan söylüyordur ya da hoşgörü sınırları zorlanmamıştır.ancak nedense faşist kelimesini o kadar çok ırkçı insanlara söylenmiş ki faşistlikle ırkçılık aynı şeymiş gibi algılıyor insanlar(kısaca algı yönetimi).yani yahudileri sabun yapan hitler ile çar soyunu son bebeğe kadar kurutan lenin arasında ne fark var ya da şeriatın kestiği parmak gerçekten acımıyor mu yoksa kansız bir devrim olabilr mi? siz onu benim..

hemen kafi mazaretler tedarik edilerek geçiştirilir. "vatanımı sevmek faşizmse faşistim"