fakir ve yoksul ne yapar acaba derken üzülememek

boğaza nazır evinizdesinizdir. alırsınız şömine karşısında elinize new york timez gazetesini bu soğuk ve kasvetli günlerin inadına bacak bacak üstüne atıp da gününüzü gün eder haldeyken elinizde de bira kedinizin götünü ufalar dururken aklınıza da bir taraftan siz öyle dünya siknizde sağ tarafa demesi kolay şimdi acaba bunu yapamayanlar ne yapıyor diye gelir!, ve olaylar başlar,

banane yaaa dersiniz birden bire ayağa kalkarak bananee! çok umurumdaydı benim kedim üşümüş benim götüm donar halde fakirmiş fukarasıymış çokda tikimdeydii beee! olursunuz! yok işte bir türlü gelemez o vicdan ve sevgi muhakemesi yüreğe!

ne bileyim belki de fakir bana küfür ediyor mu etmiyor mu diye aklınıza gelmez değil hani öyle ya yalan mı! nereden bileceğim ben onun beni kıskanıp da küfür etmediğini he heeytt al işte sana ispat öyleyse! yani kısacası güzel ve pek değerli hoşsohbet abilerim bana ne yani benim çüküm götüm üşümesin de çok da babamın şarap çanağındaydı vallahi billahi allah da biliyor ama üzülmek için elimden geleni yapıyorum yalan da olmasın neyse hayırlısı allahtan.

samimiyetsiz olduğumuzu, samimi bir biçimde sadece kendimize itiraf etmektir.

sende haklısın, üzülebilsen zaten zengin olmazdın dedirten düşünce.

aşağılık komplexli parasız kaldığı ilk anda intihar girişiminde bulunup onu bile beceremeyecek insan.