bugün

eski sevgilinin annesiyle karşılaşmak kendisiyle kaşılaşmaktan daha beter. evliliğe azıcık adım kalmışken ayrılmışsanız hele. azıcık daha ilerleyebilseydik anne diye hitap edecektim kadına. iyi ki ilerlememişiz orası ayrı mesele. karşılaşma ihtimalimiz olduğu için var olduğu semte uğramaktan bile kaçındığım olmuştu. ama düşündüm ki pazarda yüzde kaç ihtimalle karşılaşabiliriz pazar pazar gezecek hali yok eski sevgilimin. sonra bu biraz olsun içimi rahatlatmıştı ki gezerken tanıdık bir çift göze denk geldim. onun gözleri değil ama tanıyorum bunu yani tanımak istemeyeceğimi bile bile. sonra merhaba desem mi demesem mi bilemedim. elimde öylesine taktığım yüzüğü gördü tam bir şeyler söyleyecektim ki vazgeçtim öyle bakınca başımı öne eğdim. devam ettim yoluma kız arkadaşlarımla. yüreğim ağzımdan çıkacak gibi hissettim sonuçta aramız kötü değildi kadınla. oğluyla anlaşamamış olsak da kendisi iyi bir kadındı. geriye dönüp baktım o da bana bakıyordu durmuş. yüzünde öyle hafif bir üzüntü görür gibi oldum çevirdim sonra başımı hızlıca gittim. insan böyle şeyler görünce bir sürü acabalar geçiriyor aklından. bir kaç gün sonra silindi gitti zihnimden. olması gereken de buydu