elini bile tutmadığız kişinin saç kokusunu özlemek

buna direk şudur diyerek bir tanım girmek, bu başlığa yakışmaz. çünkü bu öyle bir şeydir ki; sevmez tutulur, özlemez burnunuzun direklerini paramparça eder, asla unutmaz yüreğinizdeki yükü her geçen gün biraz daha taşımayacak gibi zannedercesine artırır, her geçen saniyede dayanmaya çalışırsınız. Aşktır lan bu. yanınızda aklında fikrinde teninde olmasanizda sabah kalktığınızda yüreğinize alır gecenin bir yarısı zorla vedalasir uykunuzun ortasına yatirirsiniz. elele geçen birileri gördüğünüzde elinizden utanır sevdaniza söversiniz, ah yanımda olaydida nefesi nefesime degsin yüreğim serinlesin ruhum ona doysun istersiniz. ama o yok işte. belki de hiç olmayacak.

özledim be sevgilim hiç olmamana rağmen seni özledim. hiç içime cekmedigim halde saçlarının güzel kokusunu usuyen ellerini dokunmadigim halde saba sarilmayi, hiç bir şeyin olmadığım halde herşeyin olmayı özledim.
duyunca yine uzuleceksin biliyorum ama. seni seviyorum.