edebi cehennem azabı vs 17 saat kitap okumak

ilk bakışta aralarında bağlantı olduğu düşünülen hadisedir.

şimdi cehennem denilince insanların aklına hep böyle "kötü" ve "kaka" bir yer geliyor ama bende durum farklı işliyor. gündüz vassaf abimizin, sanıyorum ki cehenneme övgü adlı kitabından kaynaklanıyor bu durum. kabul, bir kur'an kadar satmışlığı, okunmuşluğu, ezberlenmişliği yoktur kitabın ama boş kitap da değildir.

neyse konumuza dönecek olursak dünya üzerinde "cennet" tasvirleri, hemen herkesin gözünde aynıdır. bugün gidip de hristiyana sorsan(ki film kültürün varsa sormana bile gerek yok, yer yer gösteriyor kendisini) adam sana "bol yeşilli, berrak ırmaklı" böyle bildiğin bizim müslümanların cennetini anlatıyor. ya da müslümana sorunca o da hristiyanın cennetini anlatıyor.

ama cehennem öyle mi hiç? bak mesela stv dizilerinde falan bambaşka bir yer oluyor cehennem, yabancı filmlerde bambaşka bir yer. dünyanın en yetenekli 10 ressamını bir araya getirsen ve her birine bir cennet, bir de cehennem portresi çizdirsen tek bir cennet tasvirine karşın 10 farklı cehennem tasviri çıkar ortaya(bu da kitaptandır).

zira cehennemi tasavvur ederken bir sınırın yok. hep "beterin beteri" bir hali var. oysa cennet tasavvuruna bir bakınız ya "iyinin en iyisi" diye izahat buluyor her dinde, her dilde, her algıda. yani daha iyisi yok. ama cehennem dedin mi arkadaş adam sabaha kadar anlatıyor ve mutlaka şöyle bitiriyor "bu dediklerim daha ne ki?".

yani sonuç itibari ile cehennem ebedi olduğu kadar edebi de bir mekân sanıyorum ki. hem hiç cennete vurgu yapan şiir de yazılmamış, şarkı söylenmemiştir(cennet üzerine değil, ayar verecekler yavaş gelsinler yerler hep kaygan bak. diyorum ki böyle üzerine basa basa cennet demek mümkün değil. çünkü çok çok pasif bir okunuşu vardır.) ama gel gelelim ki cehennem dediğin zaman o hecelerdeki vurgu dahi bir edebiyat sezdiriyor, bir baskınlık kuruyor kişinin üzerinde ve bildiğin arzuyu tetikliyor(arzu derken tedirginim ama iki tane siktiğimin liselisi "kız msn'i" diye algılamasın diye durumu bu ifadeyi kullanmamak olmazdı).

hadi öptüm.