deli gibi çalan telefona bakmama özgürlüğü

bazen sapına kadar yaşarım bu özgürlüğü. hayatımı ipotek altına aldığını sanan hain cep telefonuma haddini bildiririm böylelikle.

yanımda çalar çalar çalar. özellikle bakmam. kimse kim. neyse ne.

ferhangi şeylerde bahsi geçer.
"...bakmayabiliyoruz. böyle bir hakkımızda var. da kim acaba?... işte böyle enayi bir meraktan açıyoruz..." diye sürer gider

en doğal hak ve kullanılabilecek tercihtir. ev ya da cep telefonunuz olması her an her yerde ulaşılabileceğiniz manası taşımaz. insanlar zaman zaman sessiz ve tek kalmak isteyebilir ya da telefonla konuşmamak isteyebilir. bir de ısrarla aynı şekilde arayan birini açacaksa da açmak istemez insan bazen. bilir ki acil bi şey yok buna rağmen takıntıları yapanları var bu ısrarla arama hastalarının. açmadıkça daha çok ararlar. ulan bin oldu, üç gün geçti eşşek değil a, açmadığına göre görüşmek istemiyor bırakayım DEMEZ. o demeyeneler var ya ben de onların aramalarını asla cevaplamam işte.

osman mümtaz rakmetıl ın facebook hesabında tel nosunu verip yanına acmayabilirim yazması gibi.

bazen bunu yapmak muthiş bi haz verirken bazen de acı çekerek yaptığınız bir eylem olabilir.