bir şehri ardında bırakmak

bir yanınızın yarım kalmasıdır.

zorunlu ikamet ettiğiniz bir şehirse acıdan çok sevinç verir.

orada kalsaydım nasıl bir hayatım olurdu acaba sorusunu sorduran durumdur. aklının bir köşesinde durur, daha mutlu olma fırsatını kaçırmış olma ihtimaliyle beraber.

üniversiteden mezun olmaktır, askerden terhis olmak tır.

otobuste cam kenarındaysanız ve kulağınızda güzel bir müzik de varsa doyumsuz bir duygudur. Çünkü varılacak yeni bir şehir vardır.

"dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda
başka bir şey umma".
görsel

şu ana kadar özlemediğim üniversitemi özleten bir cümledir.

ekseriyetle sevdiğin kadının olduğu şehirdir.
her seferinde ağıtlar ve damar şarkılar eşliğinde terk-i diyar eylenir, sonra yine kavuşulur. işin güzel yanıda bu değilmi zaten. özleyipte kavuşmak.

Gidelim buralardan. Bırakalım da eskisin bu şehir.

Bir yerlerde, bir yerleri özleyelim. Vedalar sokaklara, işportacılara olsun. Bize yeni gelecek şehirler var. Halbuki binlerce yıllıklar. Gel, çiğneyelim yolları da ezilen biz olmayalım. Hayatı daim say, oysa biz geçiyoruz be sevgilim. Zaman yok.
Kalk gidelim buralardan. Yüzlerini ezberlediğimiz caddelerden kaçalım bir an önce. Özgür olamayız belki, ama bağımsızlık başka bir şeydir.

Bağlı olmak, ancak bir kalbe ise katlanılır şey. Hadi, Bir ceket ve bir kitap al yanına. Davetsiz misafiriyiz bu coğrafyaların. Kalk gidelim. Ait olmayalım hiçbir koordinata. Durmak ancak yemek, sevişmek ve okumak için. Gidelim buralardan. Bırakalım da eskisin bu şehir. Bizi eskitmeden…