baki kosar

merhum ekşi sozluk yazarı, gidişi zamansız olanlardan, yazacak şeyi olan azınlıktan. "özlemek" en çok bu durumlarda hiç yutulamayan bi düğüm olarak kilitleniyor insanın boğazına, sonu olmayan bir özleme sahip çıkmak insanın hep taşımak zorunda olduğu yükü oluyor, derin ve içini yakan nefeslerle taşıyor sonuna dek, erişilmeyeni özlemek... insan ne kadar deşse içini ne ölümünü ne de özlemini anlatabilecek iç sözcüklerini bulup çıkaramıyor, gerçekten öz'den yitirdiğini duyumsayınca. keşke hiç canı yanmadan ,acı çekmeden kaybetmiş olsaydık. özlerken bir de bunu yaşatmasalardı sevenlerine.... umarım hiçbir yere ve kimseye tercih etmeyeceğin huzurlu bir yerdesindir, bıraktıkların için sonsuz teşekkürler,
saygıyla...