babayı hiç görmeden özlemek

gördüğüm için şükrediyorum dediğim durumdur. görüp de özlemek daha da rahatlatıyor beni, sonunda kavuşacağımızı biliyorum çünkü.

içim sızladı, dünya böyle bir yer olmak zorunda miydi dedim. herkesin sınavı farklı, ama aileyle sınanmak hele de küçük yaşta çok zor bir durum olsa gerek.

ne içim sızladı,ne de üzüldüm.

aramızda yaş farkı çok az.hayat önüne iyisiyle,kötüsüyle bir çok şeyler çıkaracak.sana değer vermeyene değer verme tek söyleyebileceğim şey.
üzülme diyemem üzül.
ama her üzüldüğünde sabah daha güçlü kalk.
tanrı hepimizin yardımcısı olsun.

acıtır herhalde. ama hiçbiri, yanı başında olan bir babanın ilgisizliği kadar acıtmaz. dibimde lan! elini atsa sarılacak, saçımı okşayacak ama o elini hiç uzatmadı. gözünün önünde büyüyen kızına bir kere bile sevgi göstermedi, babamı yanımdayken özledim hep. kalbimin ta şurası yandı da dönüp bakmadı..

babasının prensesi olan kızlarına özenirdim çocukken, şimdi babası olmayanlara özeniyorum.

valla bizler gibi gördüğü halde değerini bilmeyenlere nazaran helal olsun demekten başka söz kalmıyor.

gölgesi bile yetiyor usta'nın gölgesi! kendisi zanaatkar olduğu için usta derler hep. allah ömür versin babaceğizime.

Bu hayatta yalnız doğar, yalnız ölürsün. Yaşamadım bu yüzden bilemiyorum. Allah başımızdan eksik etmesin peder beyle aram çok iyidir ancak ne babalar gördüm.

Teselliniz babanızla yaşayamadığınız şeyleri baba olunca çocuklarınızla yaşamanız olsun. Çocuğunuz size hem baba, hem evlat olur inşallah.

Son 8 - 9 yıldır düzenli olarak 'baba' görüyorum. hala göremediğim günlerin özlemi dinmiş değil.

içimden birşeyler koptu. allah yar ve yardımcısı olsun. rabbim umduklarına nail ,korktuklarından emin eder inşallah. bu nasıl babalık. ben 24 yaşında oğlumu bir gün görmesem özlüyorum.

Bir piç olarak iliklerime kadar hissettiğim duygudur. Acaba nasıl bir babam vardı?

baba figürüne duyulan doğal bir ihtiyaca sahip olmak.