ayakkabısıyla hayvan seven insan

her ne kadar masum bir okşama hareketi gibi görünse de arkasında iki tür olay saklıdır:birincisi bu davranışı sadist eğilimlere bağlayabiliriz,ikincisi toplum tarafından basmakalıp bir fikir içinde yüzüldüğünden bunu spontane olarak yapmak.

esasen ben bu durumu bir sosyal gösterge olarak ele alıyorum.etrafından kedi-köpeğin nasıl sevildiğini gören insanın ufakken bunu taklif etmesi gayet doğaldır ama aklımıza yine aynı kişi bir erişkin olduğunda neden bu davranıştan vazgeçmemektedir sorusu geliyor.türk toplumunda üretilen hurafeleri bu duruma örnekleyebiliriz.zira daha küçük yaşlarda ebevynlerden öğrenilen gelenekselleşmiş ''kedi/köpek pistir,ayağınla sev onu'' düşüncesi artık bilinçaltına kaydedilmiştir ve bunu değiştirmek epey zordur,ancak sorgulamayı bilen bireyler bu durumdan kurtarabilir kendini.ne yazık ki empatik bir toplum değiliz ve ürettiğimiz kelimeler bile hayvanlara karşı olan tutumuzu rahatlıkla peyda etmiş durumda.it kelimesini küfür ve hakareti pek ciddiye almayanları bile sinirlendirebilir,hatta bunu sosyal ya da yaş olarak üstü olduğunuz mevkideki birine söylediğinizde çok sert tepkilerle karşılaşırsınız,eğer kişi tepki vermeyip içe tıkarsa bu durumu olayın sosyopatlığa kadar gidebileceği bir ihtimaldir.

ayakkabısyla ya da terliğiyle ya da döverek hayvan seven insan,ne farkı var ki birbirinden,bu toplum daha birbirini sevmeyi öğrenememiş,hayvanı bir kenara ''it''miş olması ya da bir ''it''i tekmelemiş ya da birini ''it''in götüne sokmuşsa ne olmuş ki?sadece bir anlık ego tatmini zincirleri ve toplumda zincirleme psikotik veya nevrotik hasarlar.bir şeyleri birilerinin önüne sadece kendi çıkarı için ''it''en birey,muhakkak ''it''tikleri önünde b''it''en birey olacatır.

hayvanı triplerden triplere sokacak bir iştir. * *