bugün

kaç yaşına geldik lan diye insanın kendi kendine sorular yöneltmesine sebep veren durum. noluyo lan harbiden?
hayatın durmadığının kanıtı.

o da bir şey mi, geçen 2000 doğumlu bir çocuk bana abi dedi. henüz fifa 98 oynamamış ve wolfteam diye kurt adamların askerlere saldırdığı bizim counter strike a benzeyen bir oyun oynuyormuş.
fransa 98 de zidane'ın keliyle attığı golü hatırlıyorsan, yaşlandığını aklına getirecek olan gerçek.
insanı korkutan birşeydir.

daha dün gibi valla eve geldikleri gün. küçük de değilim hani, 15 yaşındayım o zamanlar.

kucağıma alıp eve indirirken babamın hapishane den arkadaşı söyle demişti de babam epey bir utanmıştı;
- vaay alirıza hocam, torun torbaya da karıştık hee!
+yok şerefcim benim o benim. ( kafası yerde birazda asabi eve doğru yürüken) *

anlatsam roman olur. bir sürü şey yazarım ama yazmak da istemiyor insan... kime nasıl anlatacaksın? şimdi o yaşlarda kardeşi olmayanlar zırvalayacak duracak bir sürü, sanki 3 sene önce lise okumamışlar gibi. *

neyse başlasın bakalım benim sıpam lisesine. büyüyorlar heralde. takipçisiyiz. *