ben bu yazıyı ona yazdım

Kalbini verdiğinden beri kanıma bulaşıyor yavaş yavaş ona olan bağımlılık duygusu. Ondan uzakta olduğumu hissettiğim her an ciğerlerimden bir ateş yükseliyor ta boğazlarıma kadar. Ateş, her boğazıma doğru köpürdüğünde ağzımdan bu kelimeler karışıveriyor bazen havaya, bazen kağıda. Ellerim ona dokunmadığı günden beri kupkuru; güneş görmemiş, su değmemiş gibi. Gözlerim baktığı her yerde onun ellerini aramaktan yorgun ve hüzünlü. Dudaklarım onun yanaklarına değmediği her dakika kuru ve sert tıpkı cansız bir varlık gibi duruyor öylece.