sözlük yazarlarının itirafları

ölümden korkmuyorum.
muhtaç kalmaktan korkuyorum.
kendi kendime yetememekten.
kaburgasızlaşmaktan yüzsüzleşmekten. boyun eğmekten.
aslında birini sevmek bile bana kalsa eyvallah etmenin yarısı
bu yüzden sevdiklerim bir elin parmaklarını geçmez
ve sevmeye devam edebilmem için uzaklık gerek
görmemem duymamam bilmemem... bence en karlı sevgi uzaktan olan kendinizde başlayan kendinizde biten
elin adamının gelipte içine tüküremeyeceği birşeyden bahsediyorum burda...
bir insanı tanımak onu daha da güzelleştirmez sadece alışırsınız
insan zamanla herşeye alışır ve bir gün aynanın karşısına geçtiğinizde
bu ben değilim diye kalakalırsınız...
bu yüzden uzaktan seviyorum yada uzaklaşıyorum
çünkü karakterime yediremediğim şeylere alışmak istemiyorum.
hayat mesela o kadar alışıyorsunuz ki terkedecek olmak korkutuyor sizi.
bu dünyada ölümden daha korkunçlu şeyler var
alışmak kötü durumlara kötü olmaya sevgiye paraya birine yada bir şeye
alışmanın sonrası muhtaçlığın başlangıcı bana göre.
uyuşturucu gibi alıştırana kadar herşey
önce lükse alışıyoruz mesela ailemiz bize bakıyor ailemiz bize alıyor.
büyüdükçe değişiyor sonra alıştığımız hayatı sürdürebilmek için .
çalışmaya başlıyoruz.. derste işte aslında görmüyoruz ki o lüks biz çalışmaya başladığımız an bitti ama lüks fikrinden vazgeçemiyoruz bilinmezlikten korkuyoruz.
bir çoğumuz daha iyi araba daha iyi eş daha iyisi için hayatımızı harcıyoruz
herşeyin iyisi olunca daha çok para harcayınca iyi bir hayat sürdürdüğümüzü düşünüyoruz bizi buna inandırıyorlar
afrikada ki aç çocuklar hasta insanlar
neden avrupadaki refah içindeki insanlardan daha çok gülüyor
çünkü utanmaları gerekmiyor o insanların durumlarından...
çünkü onlar başından beri lükse alıştırılmamış..
çünkü onlar ihtiyaç duymuyorlar gereğinden fazlasına
eksiğiyle gülmeyi yaşamayı biliyorlar
şimdi sn orjinal bir parfüm kullanmazsan dalga konusu olursun
o insan yıkanmayı bilmez ama utanması gerekez..
toplu ve koşul şartları sen daha fazlasına sahipsin olacaksında.
ama onun kadar gülemeyeceksinde hissedemeyeceksinde.
çünkü vaktinin çoğunu düşüncelerini daha fazlasıyla öldürüyor olacaklar.
kapitalizm de.. aptallık de körlük de korkaklık de ne dersen de.
ben bunu buraya niye mi yazdım... daha ayık ol diye değil tabi ki.
kafamın içindekileri gör neden kendime deli dediğimi biraz olsun anla diye.
çünkü benim kafam aşka meşke basmıyor notlar iş gelecek kaygısı yok bende
gördüğüm insanlara nasılsın diye sormaya bile gerek duymam çoğu zaman
çünkü hepsi alışıldık cevaplar robotlaşmış insanlar sadece yaşadıklarını sanıyorlar
itiraf notu : bunu ben yazdım ama ne yazdığımı ben bile bilmiyorum şuan kafam almadı.