hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

Küçüğüm, ayakkabı boyacısıyım sözlük. Mahallen neyse sen de o sundur ya, bizde tüm mahalleli kadar fakirdik işte. Böyle olunca o mahalleden para kazanmak zor olur bursanın işlek mahallelerine giderdik yürüyerek. O zamanlar tehlikeli idi, mahalleler mıntıka mıntıka ayrılmıştı boyacılar arasında.

Neyse Gün boyu gezmiş 3 milyon kazanmıştım.* evime dönmeye koyulmuştum ki, 4 kişilik boyacı ordusuyla karşılaştım. Hem yaşları, hem boyları itibari ile cebimdeki 3 lirayı almışlardı benden. Fazla hırpalamamışlardı.* ama ben ağlaya ağlaya beşyol taraflarına ulaşmıştım. Bir müzikholün önünde oturup ağlarken biri yanaşıp neden ağladığımı sordu sözlük. Paramı düşürdüm dedim bende. Dövüp Elimden aldılar diyemedim. Ne kadar diye sorup 5 milyon sıkıştırdı cebime. O an mutluydum da, işte hatırladıkça burkuyor.