bir düş, birkaç görüntü .

Okullarda ders olarak verilmesi ne güzel olurdu. Yabancı kalmaz, kaba olmaz, insani değerlerimizin farkına varırdık.

istanbul da yaşıyorum cevabım yine istanbul. Ev-iş yoğun hayat ikilisinde bu güzel yeri o kadar mahrum ediyorum ki. Şimdilik en azından bari yaşadığım şehre bi gidebilyim demi..

Acı çeken kişinin o kendiyle yalnız kalışı düşünülünce var oluşu devreye giriyor olabilir. Paylaştıkça azalan, sonrasında mutluluğa dönüşüncede birlik olmaktan kaynaklanan bir his ortaya çıkar. Zamana yayınca evet 1 hafta boyunca mutlu olduğumuz yoktur belki ama oda şükürsüzlükten değil mi? Acı çekiyor bizi, tırnağın kırılır yine üzülürsün, günün mahvolur fln.

güvendiğiniz özel hastanelerin yoğun bakımlarında bile eleman eksikliğinden sırf günü kurtarma amaçlı deneyimsiz sağlıkçılar çalışıyor. uyan Türkiyem

ölüm yokmuş gibi yaşıyorum maalesef. olmamasını isterdim kopmama isteği işte. Olmasaydı herhalde zaten toplumumuz tarafından değer görmeyen sağlık sektörü hiç değer görmezdi. Ölmeseydi keşke dediğimiz sesler, beyinler hayatımıza anlam katmaya devam ederdi. Mezarlık kavramı olmazdı. Yaşlılık kavramı nasıl olacak, ya da sonrası? Daha bir çok iyi/kötü şeyler olurdu.. Büyük büyük dedeciğimin hatırası anısı tarlayı babam satamazdı mesela.

intihar etme! gel çay içelim .