bugün

gecenin bir vakti bir vesileyle anlamsızca insanın aklına gelip iç geçirten şeyler.
(bkz: susam sokağı)
(bkz: tomas forsberg)
ayağa kalkmak,
yürümek,
koşmak...
özlenenler hep beklenenler

ve

beklenenler hiç gelmeyenler...
tüm ailemin masada olduğu bir yemek*
babam,annem,abim ve benim bir arada bulunduğum sırada ışıkların kesilmesi ve ailece sobalı odada sohbet etmemiz.*
(bkz: çocukluk)
(bkz: barış manço)
(bkz: uzaktakiler)
veda edip hayatımızdan çıkanlar...
arkasından ağladıklarımız...
çocukken yaşadığımız saf dostluklar...
bazen anne kokusu, bazen babanın sert bir bakışı...
yani vakt-i zamanında elimizdeyken kıymetini bilmeyip yitirdiğimizde değerinin büyüklüğünü anladığımız değerlerdir özlenenler.
en başta anne olmak üzere tüm aile, değerli arkadaşlar, üniversite tayfası....
(bkz: baba) biraz korkmak,biraz sevinmek, onun o yorulmuş yüzüne bakmak,sıkıca ona sarılamk,babacımmmm demek, babacım diyebilmek...
mustafa kemal atatürk.
üniversite yılları
asla gelmeyecek olan sevdiceğim.
alpaslan dikmen...
veda etmeyip hayatımızdan çıkanlar.
en yakın dostlar, içilen çaylar, hoş sohbetler, bitmeyen geceler, durmayan gülüşler, hep beklenilen heycanlar, usanılmayan yüzler ve O.
-yaz ayları gece oynanan saklambaçlar,
-ilk bira sarhoşlukları,
-lise yılları,

gitmeleriyle bıraktıkları boşlukları doldurulamayanlardır. bazen de insanın varlığını bile unuttuğu duyguları hatırlamasıdır birden bire.

ya da öncesi ve sonrası kavramlarıdır... her zaman sevgili, anne, arkadaş olmaz bu özlenenler.

günlerdir vitrinde gördüğünüz o kazağı alır giyersiniz mesela, ama asla küçükken bayram için alınmış kıyafetleri giydiğinizdeki * heyecanı yaşatmaz.

ya da doya doya öpüşüyorsunuzdur, sevişiyorsunuzdur. çok da haz alıyorsunuzdur hatta. ama ilk defa birinin elini tuttuğunuzda seneler önce, nasıl da kızarır insan, nasıl da utanır. ne kadar deli bir heyecandır, mutluluktur. orgazm olmanızı da sağlamaz ama 2 kişilik yatağın getirdiği mutluluktan bir adım önde ve özeldir çoğu zaman.

büyüdükçe bir şeyler eksiliyor. *
çocukluk.
gerek eskiye olsun gerek şimdiki yaşadıgımız hayatımızda bir kaç ay öncesi olsun insan bazı insanlarla eş,dost,sevgili ,aile arasında mekik dokur durur.hepsi bir yana çogu zaman özlenen kişinin bu çevre etrafındaki kendi ruh halidir.bu yüzden bu duyguya gereksinim duyulur.özlenen olmak iyidir fakat herzaman için özlemek iyi degildir.çünkü insanı ne geriye ne ileriye götürür bu duygu.
yeri hiçbir zaman doldurulamayacak seni eksik bırakanlar...
sevgili bulamamanın bu boyutta sorun olmaması.
özlenmeyecekler listesine inanmak istemeseniz de eklenenlerdir.
artık olmayanlardır.
(bkz: jetgiller)