türkiye de çocuk olmak

hayata cenabet başlamaktır.

yarış atı olmakla eşdeğerdir. 5,5 yaşında başlayan eğitim hayatı 25 yaşında son bulur. bu arada en az 5 defa dershaneye, neredeyse her yıl okul kurslarına, bir de paragöz sözde öğretmenlerin özel derslerine giderek, en güzel yıllarını buralarda heba ederler.

maalesef acı gerçek şu ki; kimi bölgede okula gidip faydalı bilgiler öğrenmek, kimi bölgede ise polise taş atmaktır türkiyede çocuk olmak.

lanet olsun çocuklara çocukluğunu yaşatmayanlara.

90larda olunan çocuklukta gece 12'de sokakta oyun oynamaktır, toprağın kokusunu bilmektir, top bahçeye kaçtığında çitlerden atlayıp bahçe sahibine görünmeden topu almak ve hemen oradan kaçmaktır.

şu sıra olunan çocuklukta dışarı çıkmamaktır, ayağı takıldığında avazı çıktığı kadar bağırmaktır ( düştüğü zamanı demiyorum bile ), futbolu playstation'da, bilgisayarda oynamaktır. arkadaşlıklarını facebook'ta tarlaya ektiği domatesle, biberle perçinlemektir.

tecavüze uğramaktır. afedersiniz ama her küfürü hak ediyorlar.
allahın imtihanı işte böyle şerefsizleri dünyaya getiriyor.

eskiden de bok gibiydi, şimdi de öyle. gerçi çocuklara sorsan öyle demezler, çocuk neticesinde... büyüyünce anlar ne bok yediğini.

aileye bağlı olarak bir fecaat ya da cennettir.

her an birileri tarafından kaçırılabilirsiniz dikkatli olmalısınız.

bakkaldan sakız ve şeker araklamaktır. anne ve baba arasında uyumaktır.

doğuştan müslüman olmaktır. şanslı olmaktır.

maganda kurşunuyla kahpece vurulmaktır.

bakkaldan para üstü yerine sakız ve şekeri büyük bir keyifle almaktır.

ırkın dinin ne olursa olsun şu an için berbat bir şeydir.

Türkiye zordur zor .
- Ekmek almaya çıkıyorsun kapsülle vuruyorlar (bkz: berkin elvan)
-işten gelen babanı karşılıyorsun 13 kurşunla vuruyorlar (bkz: uğur kaymaz)
- canın çiğköfte istiyor, almaya gidiyorsun, tecavüz edip öldürüyorlar. (bkz: mert aydın)
- pikniğe gideyim dolaşayım diyorsun, parça parça bedenini topluyorlar. (bkz: ceylan önkol)
Ve daha nicesini sayamadığım kardeşim.
Anlayacağın zor kardeşim zor Türkiye de çocuk olmak.

Erken büyümektir.

Kiminin kendini 5 yasında sanayide bulmasıdır.

Kiminin ekmeğini çöpten çıkarmasıdır.

Kiminin öldürülmesidir.

Çok zor iştir Türkiye de çocuk olmak.

insan doğasından tamamen uzak büyütülmek, hasta olmasın diye sokağa çıkarılmamak ve inadına hastalıktan kırılmak, çimene çıplak ayakla basmanın (tabii üzerinde hayvan dışkısı varsa hoş olmuyor * ) tadını alamayacak olmaktır. en azından 1999, 2000 veya daha sonraki yıllarda doğmuş olan çocuklar için geçerlidir bu söylediklerim.

şimdiki çocukların boklu çimde top peşinde koşmanın ve topu boka değdirmemek için yapılan kıvrak hareketlerin verdiği hazdan, kar tatillerinde gerçekleşen geleneksel kartopu savaşlarından, annesini kaybetmiş bir yavru kediyi besleyebilmek için en yakın bakkaldan süt alıp içirmekten (bakkal amca para bile almamıştı bizden) bile haberlerinin olduğunu sanmıyorum. bunlar sadece kendi çocukluğumdan birer örnekti bu arada. liseden itibaren ben de zehirlendim, uyuşturuldum, bilgisayar bağımlısı oldum. adeta içime bir tembel hayvan özenle yerleştirildi. çocukken "büyüyünce uzaya çıkacağım" deyip 7/24 yıldızları seyrederdim ulan ben! şimdi bırak uzaya çıkmayı, odamdan çıkmaya bile üşeniyorum.

yine de çocukluğumu doya doya yaşayan şanslı nesildendim. bu yüzden mutluyum. şimdiki çocukların eline tableti veya laptopu ver, pepee'yi aç ve bitti. saatlerce moron gibi oturup pepee'yi izlesin. hatta misafirliğe gelen farklı yaşlardan komşu çocukları üzerinde pepee deneyi bile yaptım. en uysalından en yaramazına kadar "sage oğlum aç bir çizgi film de izlesin" diye yanıma gönderilen çocuklara hunharca pepee izlettim (ne izletecektim amına koyayım, drawn together tarzında sapıkça şeyler mi). çocuklar bildiğin robotlaştı usta, tırstım ne yalan söyleyeyim. gözlerini bile kırpmadan seyrettiler pepee'nin maceralarını. e doğaldır tabii; babaları bütün gün işte, anneleri konu komşuyu ziyaret edip çay-kahve-sigara içme derdinde. çocuklarla ilgilenen yok. ya sokağa salıyorlar, ya da pepee izletiyorlar.

cibiliyetini sikeyim senin pepee. senin yarattığın o hipnoz etkisinin amına koyayım pepee. imkanım ve bilgim olsaydı seninle hunharca maşşak geçilen bir parodi animasyonu yapardım. tam şarkı söyleyip dans etmeye başladığında kafanı pompalı tüfekle uçurup "anuna goduğumun pepesi" derdim. poke imam hesabı. *

artık türkiye'de çocuk olmak 7/24 pepee izlemektir.

türkiye'de insan olmanın bile çok zor olduğu bir dönemde çocuk olmak tabiki de hiç de kolay değildir.

Tacizler, tecavüzler, çocuk işçiler, eğitim alamamak, binalara hapsolmak, sınavlarla hayatını geçirmektir.

istanbul kartal, ankara ve şimdi de kahramanmaraş'ta yaşamını yitiren çocuklar. onlar için daha yasanabilir bir dünya olur umarım.