sözlük yazarlarının itirafları

42 saattir uyumuyorum. Ne bok yemeye uyumadigimi inanin bilmiyorum. Ama sabah arkadas geldi ondan uyumadim, birazdan da mustakbel enistem damatligini almaya gelecek ondan uyuyamiyorum.
Enistem gidecek dus alacagim, o zaman da uyuyamayacagim. Sabah 9.45'te ucagim var, uyursam uyanamam; ucagi kaciririm. Ablamin yanina gidecegim, uzun zamandir gorusemiyoruz. Muhtemelen tum geceye kadar akraba dedikodusu yapariz. Ve ben yine uyuyamayacagim.

Ulan uzuluyorum ya. Kodumun uyku duzenine bak sen, ne hallere soktu beni.

Odamda bdp ye oy vereceğim kardeşlerimi desteklemem lazım diyen biri var.

yarın vize var. sabahlayacağım galiba. nedense son ana bırakınca kafama daha çabuk giriyor.

Ben salagim gercekten salagim cunku hep goz yumdum arkadaslarima. Aman bosver gulumsemeye devam et, alttan al, iltifat et, mutlu et, ona kendini degerli hissettir... Degerli hissettirmemek gerekiyormus meger. Haketmedigi degeri vermemek de gerekiyormus. Tepene cikiyorlar sonra. Ortada kaliyorsun kalbinin kiriklariyla. Kimseye de soyleyemiyorsun ya o da cok koyuyor. Niye hep boyle oluyor diyorsun, yalnizlasiyorsun. Sorun bende mi diye dusunuyorsun. Sonra kendini bir bok sanan insanlar icin deger mi diyorsun ama bu sadece kendini kandirmak oluyor. Cunku kalbine oturan okuz deydigini soyluyor.

Salaga yatmakla cidden salaklasmisim meger. Beni sindirdiklerini, kukla yaptiklarini, istedikleri gibi davranabileceklerini dusunmelerini saglamisim. Soyledigim sozler bosaymis. Sarilmalarindan anlamam gerekiyormus zaten. Hicbir zaman benim sarildigim gibi samimi sarilmadilar bana. Kimse benim icin cabalamadi. Biliyordum aslinda gercek dost degillerdi. iyi gununde seninle beraber gulecek kisilerdi. Kara gun olsa kacacak delik ararlardi.

Bugun dogumgunleriydi. Dusunuyordum ne yapsam, nasil onlari mutlu etsem, nasil degerli hissettirsem diye. ikisine de icten ve samimi yazilar yazacaktim. Dun beraber ortak arkadaslarimizla dogumgunlerini kutlamislar bir mekanda. Fotograflar cekip internete atmislar bir de. Sordugumda 'bilmiyor muydun ki' dedi bir tanesi. Bana haber vermediklerini bilmiyordu sanki. Bir daha sogudum ondan. Yine de mutlu yillar dedim ona. Tesekkur etti o da. En yakin arkadasim derdim ona. Meger oyle degilmisiz. Hep kalbimin kirilmasina izin veriyorum boyle. Hep iyilik yapiyorum ve iyilik bekliyorum insanlardan. Bir turlu akillanamadim gitti. Neyse cani sagolsun.

Merhaba itirafıma başlıyorum;

Ön bilgi olarak; benim bir ev arkadaşım var, kendisini sevmem (hatta hiç sevmem) neyse bu herif acayip dağınık düzensiz ve rahatsız edici hareketleri olan biri. eve ne zaman gelsem kapıyı tam açacakken bir bakıyorum herifin kaç çift ayakkabısı varsa hepsi düzensiz bir şekilde kapının önünde, adım atacak yer yok. uyardık bikaç kereolmadı anlasın diye biz düzelttik. bu süre içinde diğer arkadaşların ayakkabıları çalındı derken bu ayakkabılarını içeri almayıp kapı önünde bırakmaya devam ediyor.

neyse, itirafımıza dönelim. geçenlerde gıcıklığıma zaten kendilerine çalımı basıp bi gıcıklık yapmıştım önceki itirafımda da belirtmiştim. eve yine geldim ayakkabılar yine her zamanki gibi. o an sinirlendim, yeter artık deyip aldım ayakkabıları apartmanın önündeki çöp konteynırına attım. geldim eve neyse zaman geçti. bir baktım yavrusunu kaybetmiş kedi gibi ayakkabılarım ayakkabılarım diye dolaşıyor ortalıkta. tabi bende bir gülümseme. kafamın içinde thug life çalıyor. artık kapının önü temiz ve boş ıh mis. artık ayakkabılarını orda burda bırakmaz.

Yazmam lazim buraya..eksikte olsa yazmaliyim..Evet yine yenildim.basaramadim.ilaca basladim.bir bucuk yil aradan sonra yeniden.yuzumde bir antidepresan gulumsemesi.etkileri hissetmeye basladim.uyuştum.düşunmek yok.boş boş bakiyorum.sabah uyandigimda dayak yemis gibi bi surat.ne olursa olsun aglayamazmisim gibi.aglamak iyiydi oysa.zombi gibiyim.hissiz.dünya umurumda degil.oysa umursamak iyiydi.insan olmak umursamakti.aynaya baktim ben "gitmişim"..Gözlerimde ben yokum..En cokta annemi istiyorum..

Yoruluyorum sözlük. Herkese ayni seyleri anlat anlat biktim. Artik nasilsin diye soranlara beni bosver diyorum sen nasilsin.

Ben ümitlenmemeye unutmaya çalışırken o gözüme gözüme giriyor. Çık hayatımdan vicdansız.

günledir bitmeyen bir uykum var. çünkü uyumadan önce güvendiğim birine sarılmak istiyorum. yakın zamanda bunu bir kez yaşadım ve ne kadar çok özlediğimi fark ettim. huzurla, güvende uyumak istiyorum. sarılıp uyumak istiyorum. tabi yine sikko kabuslar görmeye devam edeceğim ve tabi yeniden birine güvenmem çooooooook uzun zaman alacağından yine çoooooooooook uzun bir süre yalnız uyuyacağım.

buraya uzun uzun itiraflar yazabilen insanlara hem hayran kalıyor hem de onları anlayamıyorum. bu kadar şeyi nerden buluyosunuz yahuuu?

her aynaya baktığımda ''nasıl biri olacaksın?'' sorusunu soran biriyken, şimdi o soruyu sorduğum anlar geliyor aklıma. ne bekliyordum ki gelecekten bu denli? niye soruyordum kendime bunu sürekli? yaşadığım an mı rahatsız ediciydi? benim için geleceği hayal etmek bir kaçış biçimi miydi? mutlu ama daha fazlasını isteyen çıkarcı bir velet miydim? yoksa sadece merak mıydı? salt bir merak mı? kimdim ben? nasıl biriydim? unutmamam gerekirken, cevabını vermekte güçlük çektiğim sorular artık benim için bunlar. yaşadığım her radikal duygudan sonra ''bunu sakın unutma'' diyerek kendini telkin eden insandan beklenmeyecek bir davranış değil mi? ihanet ve de büyük bir hata bu. o dönemi bana hatırlatabilecek kaynağım çok kısıtlı. ayda bir yazdığım denemeler ve sürekli beni yarı yolda bırakan hafızam var yanımda. not etmeliydim ya da daha yoğun yaşamalıydım o anları. hayalini kurduğum dönemi yaşarken, daha net hatırlamalıydım hislerimi.

itiraf mı bu? elbette, değil. hata mı? kısmen, evet. dert mi? içe oturdu, kalkıyor gibi.

bir insanın aptalca konuştuğunu fark ettiğimde çaktırmıyorum. böylece bir başka ortamda bunu tekrar yapıyor ve rezil oluyor. asabımı bozmasının intikamını böyle alıyorum. çok keyifli oluyor rezil oluşunu izlemek.

Nefes alamıyorum yine keşke uyusam ve hiç uyanmasam...
Kalbim çok ağır bedenime ...

Melankoli ile öldür beni olur mu? Hic bir dert yokken, yaz buraya. Ben mutlu etmek icin elimden geleni yaparken yaz ki olmadığını bütün çabalarımin bosa gittiğini göreyim ben.
Bosa uğraşıyim onca plan onca seyi bosa yapim, boşa kafa patlatiyim.
Cok kolay gulmek eglenmek. Hakkaten kolay ama denemek gerek.
Bütün ailem toplanmis bir seyler yaparken, geceyi kötü bitirecek Seyleri soyle ki benimki de kalsin kursagimda.
Cok sinirli cok gergin cok Asabi oldum bu yüzden.
Herkesin isi sorun olabilir, ozlemim senden fazla ama bitecegini söylemek de yetemiyor, hep o ani yasiyorsun.
Bak bunu da okucan, ben kolay kolay isyan etmem sana.
Bil ki doldum girtlaga kadar, bi kere dene benim soyledigimi de bi gör gördüğüm guzellikleri.
Ne olsa kiyamiyorum, en ufak birseyde ne istiyorsan yapmaya çalışıyorum gücümun yettigince.
Cabami bazen unutuyorsun, bunu yapma. Rica ederim yapma.
Konusma ozurluymus gibi yazalim buralara.
Bu basliga da bu yazi uymadi ama kufretmekle ugrasamicam basliga da tanıma da.

asabi biri olarak nitelendirilemem ama artık nasıl basıldıysa bam telime enişte olacak dürzünün ağzının üstüne iki tane çakmak nasip oldu. oh be rahatladım.

Neden bana sarilmiyirsiniz!

Bazi insanlar gercekten o kadar itici ve kendini bi halt saniyor ki... Lafi gediklerine oturtmak dahi zevk vermiyor. Cunku en basindan uzuntu duyuyorsun var olduklarini gormeye bile. Tiskiniyorum boylelerinden. Evet bak bunu da bilerek yazdim mesela zeki cocuk!

sözlükte yaklaşık 700 kişi var ve sol frame nedense hiç değişmiyor.
Bu cuma bi garip oldu sözlük.
Itiraf kısmına gelirsek,
amına koyayım herkes hasta olurken bende bir şey olmuyor, herkes iyileşiyor ben hasta oluyorum.
Ne güzel kızla konuşacaktım, burnumu çekmekten uyuyamıyorum bile.

Sevin sevisin sarilin ibneler.

piç gibi kalmak neymiş bu gece öğrendim. şuan kendimi tam bir sokak köpeği gibi hissediyorum. her şeyi unuturum belki ama bu gece bu halimle bana bunu hissettirenleri asla.

yakisikli falan degilim ya kizlarin benden hoslanacagi konusunda artik inancim yok. kalmadi.

2 yil onceki sevgilimi yeni sevgilisiyle gördüm amk. Ustunden bi ton kizla çıktım hatta yakin arkadaslarindan biriyle bile ama simdi onu sevgilisiyle görünce bi tuhaf oldum aq o ne oyle ya mal bebe bide beni görünce böyle bi kasila kasila sarildi kiza ulan hala cok güzel be ne vardi da ayrildik.hayir öyle insanları cok takan biri de degilimdir ama bu harbi harbi oturdu içime ya bebenin ensesine vurup kaptin ilik gibi manitayi diyesim geldi. Bir zamanlar benim olan o ellere o saçlara o dudaklara o kodugumun aptali mi dokunacak şimdi hatta dokunuyor şimdi. Gece gece otur da delirme iste.
edit:kizin sevgilisi ve arkadaşları eksiliyor galiba.

Bazen sadece akustik olmak istiyorum. Akustik okuyayım, akustik yazayım. Akustik duyayım devamlı. Gözlerimi yavas kapatmak istiyorum akustik ritminde. Akustik gibi çok sevileyim istiyorum.

hayattaki tek sohbet konusu futbol olan insanlardan nefret ediyorum sözlük.

hayallerim vardı benim, hep birileri elimden almaya çalıştı, çalındı hayallerim ancak yenilerini kurdum hep, hüznün en yoğun olduğu topraklarda yaşasam da. ben bugün evden hiç çıkmadım, küçük dünyama çekildim yine çünkü en mutlu olduğum yer orası. ben bugün düşündüm de en zalim insanlarla aynı ülkeyi paylaştığımızı anladım. öyle bir yerde yaşıyoruz ki en güzel insanlarla en kötü kalpli insanlarla aynı yerde yaşıyoruz, iyiyle kötü arasındaki uçurumun en büyük olduğu yer. bilmem başka bir coğrafyada hiç bu kadar fazla hüzünlü şarkı üretilmiş midir ? bir ses çalınır bazen gezerken kulağıma ''incirler olana kadar kalsaydın bari, onca sözlerden birini tutsaydın bari'', hangi zalim bu insanı bu yakarışlara sebep olacak kadar çok üzdü ? neden ? birileri bu ülkede güzel kalpli insanları hep üzüyor. öyle temiz yürekli insanlar ki bunlar çektiği acılara, uğradığı haksızlıklara rağmen tamamen naif bir şekilde, küfür etmeden, kötü söz söylemeden kendi halinde sitem ediyor. neden bu ülkede şarkılar hep hüzünlü, nasıl sinema sektörü berbat olan bu ülkede selvi boylum al yazmalım gibi bir şaheser doğabiliyor ?

bugün evden çıkmadım ben ne göreceğimi biliyorum çünkü dışarıda. mutsuz edilmiş insanlar, yüzünden bin parça düşen insanlar. ve diğer taraftaki acımasız vampirler sürüsü. bu vampirler biraz farklı ama, kan yerine insanların güzel duygularını emip yok ediyorlar.bence öyle bir aşamaya geldik ki insanları çaresiz ve yanlızlığa mahkum bırakıldı, çünkü bir daha ısırılmak, mutsuz edilmek istemiyor. aynı şeyleri tekrar yaşamak istemiyor santimetrekaresine onlarca hüzünlü şiir, şarkı, ağıt, gözyaşı, keder düşen bu topraklarda. bu yüzden behçet necatigil sevgilerini yarınlara bıraktı çekingen, tutuk, saygılı....

vampirler kör olmuşlar gündüzleri saklanıp geceleri yaşamaktan. hala sorunu akp, chp, hdp sanıyorlar. olay 1 mayıs ve sömürülen işçi sınıfı ve vahşi kapitalizm arasındaki mücadele değil. herşeyi insan hayalinin ürünü olan rakamlarla açıklamaya çalışıyor herkes bu da sanallıktan öteye gidemiyor. aslında sorun duygusal belki bir gün anlayacaklar...