bugün

en insani duygulardan biridir. O benim arkadaş!
(bkz: sevgili)
aslında, arzu nesnesinin popülerleştikçe kibir ve sevimsizlik kazanmasına sinir olmaktır.
insanı hüzünlendiren bir şeydir. ben severim yine, ta ki artık bana zevk vermeyene kadar, ta ki artık onda sevdiğim şeyi bulamayana kadar.
birileriyle az konuşup paylaşırsam popülerleşmeyecek gibi bir hisse kapılırım bazen.
(bkz: tutunamayanlar) (bkz: olric) trollerin ağzına düşmüştür. popülerleştiği sanılsa da aslında rezil olmuştur.
(bkz: hakan günday) ya da şöyle (bkz: kinyas ve kayra)
tamam bişeyin bir avuç insandan daha fazlasının bilmesi onu ilerletip geliştirir ama popüler kültüründe bi parçası olmasın hani yani
Gıcık olan şeye karşı olma durumu.
Sevdiğim yazarlarda, şairlerde pek sık yaşadığım durumdur. Her insan yaşıyordur herhalde.
sevdiğin şeye gözünün önünde toplu tecavüz ediyorlar gibi hissedersin, elin kolun bağlıdır, kahrolursun.
Sonradan o şeyin varlığından haberdar olanlar bir de Ayy sen de mi seviyosunn demezler mi.
Değer verip gözünde büyüttüğün şeyin başkaları tarafından tabiri caizse mundar edildiğini görenlerin içine girdiği ruh halidir. Gereksiz olduğunu düşünsen bile kaçamazsın o kadar da köklü bir his yani.
Çok karakterli harekettir. Ben sevdiğimi paylaşmam arkadaş.
hep yasadigimdir ve hatta şuan bu başlığını acanin olması beni bayağı rahatsız etti.
sevilen şeyin sevilmesini kıskanmaktır aslolan.
Kimse doğru dürüst bilmezken kalbeni keşfetmiştik ve çılgınlar gibi şarkılarını ezberliyordum.Ta ki o kara gün gelene kadar.Şimdi herkes saçlar şarkısını paylaşıyor.Eskisi kadar çekici gelmiyor.Senin açından iyi , benim açımdan kötü oldu tanınman sevgili kalben.