ortalama biri olunduğunun hissedildiği an

sarsılmaz bir özgüven ile defalarca başarılı olduğunu gördükten sonra tepetaklak düştüğün andır.daha da kötüsü bu günlerde yaşadığımdır.

genellikle 20'li yaşlarda anlaşılan andır. belli bir hayalin, hedefin vardır. kendi çapında ama çok ama az bu hayali gerçekleştirmek için çabalarsın.
istediğin hayale kavuşanların kaç yaşlarında neler yaptıklarını araştırırsın, okursun. sen de ona göre bir şeyler belirlersin kafanda. yaşın geçmeye başladıkça
kendini avutmalar ortaya çıkmaya başlar. bir sene sonra daha çok yaklaşıcağım dersin bir sene sonra, bi' sene sonra daha... belli bi' yerden sonra anlarsın ki artık o hayaller
çok uzakta. sen de durumu kabullenirsin tabi zamanla. çok acı da verse insan belli bir süre sonra bu duruma da alışır. zaman geçtikçe daha kolay ulaşabilecek hayaller kurarsın.
böyle böyle bir ömür geçer gider. sanırım.

Ortalamanin altinda oldugunu hissettigin andan daha iyi bir andir.

egosu tavan yapmış kişilerin götüne o kocaman egolarının girmesiyle normal hayata döndüren andır. Sıradan bir insan içinse siktir et demek yeterlidir o hazin anı bitirmek için.

doğaüstü(msü) güçleri olmayan her insanın yaşayacağı an. buna brad pitt, megan fox, messi, ronaldo, che, atatürk, tayyip erdoğan, obama falan da dahil. güzel/yakışıklı olmak, herkesin arzuladığı, idol olarak gördüğü veya çeşitli alanlarda üstün yetenek sahibi kişi olmak, sıradan olmaya engel değildir.

sıradan olmayan kişiler sadece peygamberler ve çeşitli metafizik, psişik vb. doğaüstü güçlere sahip olan kişilerdir.

sözlükte boşuna vakit harcadığını düşündüğün andır. süper hiper insanlar hiç böyle mi allasen şimdi eşofmanları giyip spora çıkmışlardı.
(bkz: içindeki devi uyandır) vs

her insan kendi hayatının başrolüdür. her insan kahramandır.

Bankada, hastanede, yemekhanede vb.de sira bekledigin andir.

ailesi, komşuları, okuduğu orta seviyedeki okulundaki öğretmenleri tarafından zeki, çalışkan diye pohpohlanan birçok gencin üniversite sınavında ortalama bir bölüm kazandığı andır.

ortalama mutluluklarla geçinebilmeni öğrenildiği andan bir önceki andır.
sonra zaten anlarsın hayatın ne kadar basit olduğunu ve ortalama dediklerinin hayatın ta kendisi olduğunu.

(bkz: baba olmak)

(bkz: ilk maaşla anneyi yemeğe çıkarmak)

(bkz: karnı doyrulan sokak köpeğinin minnet dolu bakışları)

ve daha niceleri...

bir insanın bu itirafı kendisine edebilmesi için ultra ezik bir ya$am sürmü$ olması gerekir.

metrobüse bindiğin an.
binemediğin için.
binebilirsen kralsın olum.

en sevdiğin dostları, kodaman zengin adamları, senden farklı olduğunu düşündüğün adamları birer birere kabre koyduğun andır.
herkes fazlasıyla basit.

yaş ilerledikçe bunun daha bir farkına varıyorsun. çocukken bıçaklansam ölmeyeceğime inancım tamdı. süper bir kahramandan geriye bu kaldı.

metroya binen o kalabalığa dahil olduğunu hissettiğin an.
sürüsün, para kazanmak için işe giden, okuyan milyonlarca insandan birisin, sadece birisin.

Ne guzel iste.
ac degilim acikta degilim.
evsizleri dusunup sukrederim.