bugün

" Küfür etmeyim lütfen rica ediyorum. " diyen saçma insanların potansiyel küfürbaz oldukları ironisi, insanı kurcaladığın zaman aslında kendini rahat ifade edebilmesi için argo ve küfüre başvurması kadar doğal bir şeyin olmaması insanın kendi kendine," neden küfür etmeyeyim ki? " diye sordurtuyor.

Kendini kibar, ince ve saygılı olarak gören insanlar nedense siktir lafını duyunca öcü görmüşe dönüyorlar. Peki, ben çok merak ediyorum doğrusu hayatları boyunca hiç mi siktir demediler, küfür etmediler, kızmadılar sinirlenmediler. Bu tamamen sahtekârlık ve samimiyetsizliktir. TV deki sansürleri anlayabiliyorum, bir haber spikerinin " amına kodumun teröristleri askerlerimize haince saldırdı " demesini beklemiyorum tabi ama demesini de kimse ayıplamaz buda bir gerçek.

Yani şuna vurgu yapmak istiyorum ki doğru yerde ve doğru zamanda edilen küfür, küfür değil taşı gediğine oturtma olayıdır. Toplum bunu ayıplamaz, çirkin bir şeymiş gibi düşünmez aksine zaten yapılması gerek bir davranış olarak görürler.

Samimi, içten bir serzeniştir küfür etmek, tabi hak edene hak ettiği derecede....