bugün

çalıştığı sürece sıkıntı yaşayabilecek kişidir.
ne is olsa yapacak kisidir.
ilk kez iş görüşmesine giren kişidir, heyecandan aklına gelmez.
sorunca bu işsizlikte iş bulduğuna şükredeceği yerde bir de çalışma koşulu soruyor diye elenmesi muhtemel olduğu için soramayan kişidir.
kurumsal bir firmaya belirli bir pozisyona giriyordur. sözkonusu pozisyonun çalışma şartları ve maaş olanakları zaten bellidir. O işi yapmayanlar bile ufak bir araştırma ile bunları öğrenme şansına sahiptir. dolayısıyla gereksiz özgüven gösterisi yapmasına gerek kalmamıştır.
çalışmaya başlayınca boku yiyecek kişidir ya da "ne iş olsa yaparım abi." tarzında, kıvamında bir adamdır.
zor durumda olan kişidir. uzun bir işsizlik döneminden çıktığı için üzerinde bir özgüven eksikliği olan insandır.
eski tabirle ne iş olsa yaparım abici arkadaştır bunlar. yapmayın dostum burası türkiye işsizlik yok denecek kadar az siz kendinizi ağırdan satın lan.
yaşam koşulları çalışma koşullarının en kötüsünün bile altında kalan kişidir. o sebeple 'nasılsa altından kalkarım' diyerek sormaya gerek duymamıştır.
uzun çalışma saatlerine mahkum kalacak kişidir. biri lazımsa onu çağıracaklardır. askerliği çoktur.
(bkz: ismail abi)değildir.
hata yapıyordur.
böylelikle işverenin onu rahatlıkla sömürmesine olanak tanır.
iş bulmak zor evet.
ama bir işte tutunmak da zor.
günün en az 8-9 saatini bir yerde geçiriyorsanız oranın koşullarının çoğunluğunun size -hepsinin demiyorum çünkü yok öyle bir şey- uyması lazım.
yoksa hem kendinize hem de işyerine zarar verirsiniz.
sizi kötü niyetle kullanmak isteyenlere baştan prim vermiş olursunuz.
işsizlik canına tak etmiştir muhtemelen.
mağdur maruriyetin ne ilk ne son temsilcisidir. asaletini kapitalizm canavarına meze yapmak istemeyen emekçidir. buna rağmen profesyonel iş hayatında yanlış bir davranıştır. insan kaynaklarında direkt vasıfsız staf damgası yenmesine neden olur. bir önceki işyerinden alınan ücret asla söylenmemelidir. buna rağmen talep edilen ücret mutlaka belirtilmelidir.
iş olsunda ne olursa olsun diyen kişidir.bu davranış türkiyedeki işsizlik sayısının fazla olmasının tek ve ana sebebidir kanımca.
çok fazla baskı görmüş ve artık ne koşulda olursa olsun çalışmak isteyen kişidir.
Ağzından çıkanı kulaği duymayan insandır.
(bkz: ismail abi)
mensup olduğu sınıfın kinini ve bilincini bilmeyen, güdülmeye razı olmuş işçi.
toydur. ne iş olsa yaparım ablalar abiler modunda, eli götünde ortalıkta dolaşan ve bu kafayla gittikçe uzun süre bunu yapmaya devam edecek olan kişidir.
hayatının hatasını yapmıştır. yarın öbür gün şunu yap dediklerinde itiraz edemeyecek kişidir.
o işe ihtiyacı vardır ve ne olsa yapacak olan kişidir.
işsizliğin yarattığı bunalımın ta dibine vurmuş kişidir. öylesine psikolojisi bozuktur ki çalışacağı işin şartlarını sormak aklına bile gelmez. iş olsun da nasıl olursa olsundur. bunu anlayan işveren de en insanlık dışı şartlar neyse onu sunar önüne. yazıktır o kişiye, allah yardımcısı olsun.
hayat bazı kişilere fena vurmuştur mecbur kalınca seçme şansı olmayarak işe gireyim çalışayım para gelsin diyen insandır, işverenlerinde en çok çalışmak istedikleri işçilerdir, ne söylense yapar maaşı 1 ay bile gecikse ses çıkmaz, mazlumu getirin bana seveyim doya doya şarkısıyla fabrika içinde keyifle gezer, bir gün hamallık yaptırır, diğer gün tuvaletleri temizler, nerede ihtiyaç olsa soru bile sormadan gider, iş yerinde iş kazısı geçirse bile patron öyle bir ayar çeker adam çalışma bakanlığına şikayette bile bulunmaz.
ezilmiştir, kaybeden olmuştur geçmişte.
öncelikli amacı bir iş sahibi olmak olan kişidir.