bugün

hayatın gerçekleriyle tanışan insan o masum çocukluğuna geri dönmek ister...
ilk aşkını kaybettiği an, o eski saf çocuk haline dönmek istedigi ilk andır
her an.cahilken mutlusundur.mutsuzluk henüz yaratılmamıştır.
özellikle bir yakınını kaybettiği an, tekrar o eski günleri hatırlamak babında bir günde olsa çocuk olmak ister insan.
her sabah işe gitmek için yataktan çıkılan an.
insanın pişmanlık yaşadığı her an..
mutlu olmayı özlediğim an çünkü çocukken mutlu olmak çok kolaydı.
işyerinde aba altından sopayı gördüğü andır.
Kredi kartlarının birikmiş borcunu ödeme günü geldiğinde, olmak istediği an...
yaşamla savaşın başladığı andır.
kaybetiklerine bakınca geriye dönesi geliyor insanın çocuk olmak istiyorsun tekrar, plastik topum tellere takılıp patladığında çektiğim acıyı, atari kolu bozulduğunda sinirlenip annemin bacağına yapışıp ağladığım günlere dönmek istiyorum. ama yine bu akıla ve mantığa sahip olarak.
gördüğüm tüm it dalaşmalarını görünce tekrar çocuk olmak istiyorum.
Haremlik selamlık ayrılarak hamama gidildiği gündür.
"Ah o günlerin kıymetini bilemedik" dedirtir.
Büyümeyi istememektir.Şair ne güzel demiş;
"zamanı çağlara bölen tanrılar;
çocukluk bitince durmalıydınız!"
hayatın zor geldiği, omuzlarınızda tonlarca yük varmış gibi hissettiğiniz anlardır.
esaretinin bastırdığı an.
acı çektiği andır.
paraya ihtiyaç duyup, kimseden bulamadığın zaman. çocukken öyle miydi? alacağımız bir lolipoptan ibaretti.
kimilerinin hiç yaşamadığı andır.
hem çocuk olup ne olacak, kendi kendine yetemezsin, sorumluluk vermezler, fikrin olmaz, sözün geçmez, harçlık peşinde koşarsın, harçlığı alırsın kız peşinde koşarsın, o kadar okul bir daha okunacak, imkanlar desen kısıtlı * ve bilumum antin kuntin şart daha.

sadece yemek, içmek, yan gelmek için çekilmez yahu bir tur daha.*
Çocukken mutluluklar uzundur.Büyüdüğümüzde ise sadece anlardan ibarettir.Öyle tasasız koşturulan günler yoktur,sürekli sevgi sözleride duymayız.Günlük işlerin telaşında,ayrılıklarda,hayatın kötü süprizleriyle herkes kadar yüzleşince çocuk olmak isteriz.
(bkz: insanın çocuk olması) bu ne la.
buz gibi havada dışarda arkadaşını beklerken soğuktan bi taraflarının donduğu andır.
kışın sabahın köründe işe gitmek için kalkıldığında.
final programının açıklandığı an olabilir.
sevgilisinden ayrıldığı ve dolayısıyla en hüzünlü olduğu andır.
çocuklara alınan oyuncaklarla önce büyükler oynar... yaşar kemal anlatıyordu. çocukluğundan kalma bir istek olarak, tepelere çıkıp çocuklar gibi uçurtma uçurtmak, topaç çevirmek istiyordu... demek ki her yaşta çocuk olamak istiyor insan...