bugün

paranın değerini ve önemini anladığın andır.
maaşı alınca önceliğin ev giderlerinin olduğu andır.
kendi seçimlerini yapıp, bu seçimlerin iyi yada kötü sonuçlarıyla yine kendi yüzleştiği andır.
babasına atarlandığı andır.
daha çok düşünüp daha çok susulduğunun anlaşıldığı, ters bir lafa anında delirilmediği anlar. evet şuan durup durup bu ben miyim, ne zaman bu kadar büyümüşüm diyorum birinin bi entrym hakkında; ''hasta ruhlusun!!'' mesajını çekmesinin akabinde gayet anlayışlı cevaplar verdiğimde. be adam, beni ne kadar tanıyorsun, hadi tanımayı geçtim, insan ilk mesaj attığı insana böyle dalar mı kafa göz? hayır ben şimdi psikopat olsam, eskisi gibi gözüm kapalı saydırsam, hızımı alamayıp küfürler etsem, nick altını süslesem hoş olur mu? he canımıniçi? he uuser dostum?

(bkz: make love not war)
kendi kazandığın parayla hayatını düzenlemeye çalıştığın andır.
ailenden bir nebze de olsa koptuğun o ince çizgidir.
yollarda eskisi kadar yükses sesle konuşmak ayıp geliyorsa istediğin gibi kahkaha atamıyorsan ebeveynlerini ya da yaşlılarını kaybetmek korkusu her an seninleyse büyümüşsündür.
çocukluğumda gram terlemezken birden şarıl şarıl terlemeye başladığımı farkettiğimde büyüdüm galiba lan dediğim andır.
hayatına dair kararları kendisi almaya başladığı andır.
insandan insana değişkenlik gösterebilen "an"dır. lakin niceleri vardır ki hep büyüktür öyle olmak zorundadır, hiç çocuk olmamıştır. *
ekşi sözlükte şu 10 dk içinde gördüğüm bir başlık.
bir insan ancak başka bir insanın canını acıtınca büyüyormuş * bir insan acı verince büyüyormuş anladım... bir insan şarkılar daha fazla kanatıyor dediğinde büyüdüğünü anlıyormuş anladım... bir insan çaresizliğe düşünce büyüdüğünü anlıyormuş anladım... bir insan annesini babasını daha çok özleyince büyüyormuş anladım! bir insan yorulduğunda büyüdüğünü anlıyormuş anladım! ve anladım ki ben daha büyümedim parmak uçlarım hala sıcak!
-çocuğunuz veya yiğeniniz için mi?
+(sanane olum, sanane varmı yok mu dedik sadece)
-çocuğunuz veya yiğğ..
+en iyisi başka zaman geliyim ben.
hani eski bir resme bakarken, hani yılları sayar da insan, hani gözleri dolar ya birden işte öyle bir şey.
elinde kova ile evi dip bucak temizlemeye başladığı andır.
o gün artık büyüdünüz dediler
ve bir gün yalnız kalındı bütün ilişkilerde *
küçüklüğünde oyunlar oynadığı küçük kulübe evine giremediği, sığamadığı zaman. ne acı olmuştu.
kredi kartı borcu için bankanın aradığı an.
makyaj yaptıgında artık annenin kızmadıgı an.
kral oyunun açılmadığı gündür.
faturaları ödemeye başlayıp,babadan aldığın harçlığın kesildiği andır.
annenin; oynarken kendini kaybettiğin, yaratıcılığının tavan yaptığı legolarını göstererek "atıyorum bunları" dediğinde karşı çıkmadığın ya da çıkamadığın andır.
"baba para versene harçlığım bitti" diyemediği an.
baban öldüğünde büyüdüğünü anlarsın. 5 yaşındada olsan bu böyledir.
olaylara hiçbir anlam veremedigi andır.