bugün

yıllar geçsede, kabuk bağlamayan yaradır.
üniversite 3. sınıfın sonu ve 4. sınıfta onunla yaşadığım tüm anlar.
sevgilimin yanında kola içerken,öksürmüştüm.hatırladığımda hala boğazımdaki acıyı hissettiğim andır.
seni arkadaşım olarak görüyorum, hatta kardeşimsin. en sevdiğim kardeşimsin. dediği an.
çok yakının olan kişinin bu hayatta olmadığını hatırladığın an.
dolmuşun arka camından onu son kez gördüğüm an.
ilk öpücüğüm..
bunların yaşanmış ve geçmiş anlar olması şart değil. en çok gelecekte olacak anlar acıtır insanın içini. ölümün geleceği anlar.
(bkz: babanın ölmesi)
herhangi bi toplulukta rezil olduğun an.
bir şehrin ilçesinde
takvim aralık yirmiyi
gösterdiğinde
ömür boyu etkisinde
kalacağım
radyasyonu ile
gözlerimin kahvesine
dokundu.
lâl kesildi
dilim.
kokusu ise
ancak bu kadar
ezgisel bir
sarhoşluğun
vücut
bulmuş hali
olabilirdi.