bugün

izmir metrosunda detone bir ablamızın kapıların kapandığını belirtmek üzere kurduğu cümle.
bu gece rüyama giren elf, bana "hadi kalk artık sabah oldu" demek isterken ayan beyan duyduğum söz bu. o nası saçma sapan rüyaydı ama ya. elf meclisinden parka doğru iniyoruz, uzaklardan bi ses geliyo "bornova" deyu. parktan bayağı ilerde elf street'ten geçerken tekrar ses; "stadyum" deyu. alla alla diyorum bu ses de ne? neredeyim ben? bu yanımdaki hatun da kim? skati sen misin?

rüyanın sonlarına doğru önce nerede olduğumu, sonra sesi nereden duyduğumu hatırladım. lan hepi topu bi sene uzak kalmışım izmir'e, metro geyiklerimizi bile unutmuşum. sabah şöyle kalktım, gitmekle kalmak arasında gidip geldim. çok özlemişim izmir'i be! ancak istanbul'un fendi yine izmir'i yendi... vazgeçtim haliyle, en kısa zamanda buluşmak ümidiyle der ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider...
bu sesin gelmesiyle birlikte anlık panik oluşur.
sebebi ise -kapanacak denir denmez kapıların pat diye kapanmasıdır. geçen gün yine birisi sıkıştı kapıda.
daha önceki gün de iki arkadaşın biri aşağıda biri metro da kaldı. insana biraz süre verin de hazırlayalım kendimizi yahu.