derdini hiç kimseye anlatmayan insan

insan anlatmak değil de, anlattığında anlaşılmak ister. anlatcak kişi bulunur ama anlayacak kişi çok zor bulunur. bundan dolayı olandır.

gerek görmediğimiz içindir. insanlara içini açmak en tehlikeli şeydir. hep bir keşke demek yerine derdin kendimizde kalması daha iyidir.

Benim bu. Dert dinlerim cozum yolu uretirim ama gel gor ki kendime hayrim yok. Hep yalnizlik var.

ilk ihtimal:
Dertlerini, diğer insanların dertlerinin yanında gerçekten küçük görüyordur. Anlatırsa yanlış olacağını düşünür.

ikinci ihtimal:
Dertlerinin herkesten daha büyük olduğunu düşünür, anlatsa da kimse çözüm bulamayacak, boşuna çene yoracaktır. Boşuna çabalamak yerine dertle devam etmeyi, derdini belli etmemeyi tercih eder.

tipik ben. anlatsam bile bir seylerin değişeceğini pek düşünmedigimden anlatip da cenemi bosuna yormam.

anlaşılmamaktan muzdarip olduğundan mütevellit anlatmama gereği duyan insandır, kendini yormaya, kafa sikmeye gerek duymaz. içinde özütür dertlerini.

Sanki anlatınca azalcak mı? Daha da artıyor en güzeli dökmeden dile görmemek onu.

Etrafımdeki insanlara bakıyorum dert dedikleri şeyler genelde "sipariş ettiği ayakkabının netteki gibi olmaması, dünkü dizide kıza araba çarpıp felç geçirmesi, gelirken ayağını burkması" vb. böyle şeyleri dert olarak gören kişilerin benim sorunlarımı anlamayacağı için anlatmıyorum.

Anlatinca birkac saniyelik sessizligin ardindan karsi tarafin 'canini sikma yae' diyip normal hayata donus ihtimali oldugu icin kendini yormaya ugrasmayan insandir, iyidir. Kimsenin basini sisirmez. Sorsan o da bilmez ki zaten kendini. Hayat berbat, ama niye? Niyesi yok iste. Soylenecek bir sebep bile yokken afrikadaki insanlarin acligi konusunu acacak olan acemi teselli makinelerinden uzak durun ki daha cok caniniz yanmasin. Yagan yagmuru izle, bos duvari izle, ailen televizyona bakiyorsun zannederken binlerce kez kafanda kurdugun intiharini izle. Tovbe et, umutlan sonra da aptalca hic gelmeyecek olan mutlulugunu izle. Bir sekilde oyle ve ya boyle bir gun suren dolacak zaten. O zamana dek derdini bilmesinler de varsin huysuz desinler..

Benimdir. Anlasilmamaktansa anlatmamayi tercih ederim.

Derdini anlayabilecek birisinin olmadığını bilen insandır. içine atar.

Bir derdim var bin dermana değişmem Diyen insandır.

Anlatıp sevdiği ve değer verdiği insanları üzmek istemiyordur. Sorunlarıyla baş edecek gücü kendinde buluyordur. Güçlü insandır.

Kişinin içinde ne yaşadıgına bağlı belki psikolojik olarak bir çöküntü içinde olup tüm ilişkilerini kesmiş olabilir (annesini babasını değer verdiği birini kaybetmiş...)yada çok kişiden yaralanmıştır artık kimseye derdini anlatmiyor olabilir yada yapısal olarak konuşmayı sevmiyordur kendi derdini başkalarının dertlerini dinleyince benimkide dertmi deyip geçebilir.

Kendi yağında kavrulan insandır.

Özgüven eksikliği vardır. Veya utanç duyulacak bir derdinin olmasıdır.

ben olabilirim efendim. Çekingenlikten falan değil insanların kalın kafalılığından oluyor genelde. Anlattığım şeyi azıcık dinlese ne olduğunu anlayacak ama gel gelelim gram umursamayınca karşıdaki...

Kimsenin sikinde olmadığı gerçeği.

Bir yıldan uzundur uğranmayan başlığı ayaklandırmaya sebeptir.
araya kaynar gider zaten bu başlık
bence siz de okumayın. aman.

Ben oluyorum bu insan. Bir derdim var mı bi sorunum bi sıkıntım kafaya taktığım bi şey beni üzen bişey..
bilmem.
Varsa da içime atmıyorumdur umarım.

Şu içimdeki, kanatsız kuşun on yerinden dökülmüş göğü
on yerinden kırık uçuşu..

aylarca susup ilk kez gördüğüm küçük bi fotoğrafla hıçkırıklara boğuldum geçenlerde.. enteresan.

Dedim ya anlam veremiyorum kendime.

şair olucam bu gidişle.
çünkü insan yalnız kaldıkça konuştuğu dil de değişiyor anlaşamıyor kimseyle.

tam açılmak anlatmak bahsetmek istiyorsun bir şeylerden senin dikenli tellerle koruduğun küçük dünyana paldır küldür çamurlu ayakkabılarıyla giriyorlar.

sonrası malum işte. Yine yalnızlık kendimde biraz daha baş başa kalıyorum..

boyle olunca da diyorum kendi kendime;

ben yetiştirilmedim, yabani bir ot gibi büyüdüm sadece..

bu da benim tercihimdi elbet. belki de değildi bilmiyorum.

sahi neden gelmiştim ben buraya. Dertlerini kimseye açmayan insan olarak biraz yazmaya.

böyle işte. insanın bazen başka çaresi kalmıyor.
çünkü insan anlatmak değil anlaşılmak istiyor.

ed: ben de bunu anlamıyorum size ne niye eksiliyosunuz yahu. cidden anlamıyorum.

Anlatmayı gereksiz buluyorum kimse benim derdimi dinlemek zorunda değil ki o tür bir mecburiyette hissetmesine gerek yoktur.

Psikoloji mezunuyum.

Derdini hiç kimseye anlatmayan insana bugüne kadar şahit olmadım. Derdini anlatabileceği kimse yoktur etrafında, anlatsa da anlayacağını düşünmüyordur.

Kendini ifade edebileceğini düşündüğü anda çenesi açılır her insanın. Bir de güven lazım.
Güvenemediğiniz birine en zayıf olduğunuz hâlinizle dert yanamazsınız.

eskiler, acının dile gelmezine inanırmış.

Moralim bozuk olsa bile birisi nasılsın dediğinde her zaman iyiyim derim.
Çünkü bilirim ki ne canımın sıkkın olması onların umrunda,
Ne de onların yapmacık ilgileri benim umrumda.
O yüzden her zaman iyiyim ben.

Kendini biraz daha geliştir bu olmamış dostum.

benim bu. hep kendi içimde çözmeye çalışmaktan hasta oldum galiba. tavsiyem, hiçbir derdinizi içinizde tutmamanızdır. ne derdiniz varsa derdi açanın yüzüne çatır çatır söyleyin, kurtulun. içinizde durup dert olacağına dışarı vurun mert olsun.