bugün

tek düşünce ne zaman biteceğidir. fakat düşünceden ziyade korku vardır daha çok. çok saf, çok katıksız bir korku.
(bkz: deprem anında yapılması gerekenler)
kendin, düşünücek vakit bulamadan uzakta olan ailesini düşünüyor insan.
-göçük altında sigara içebilir miyim acaba lan.
ilk kez yaşıyorsanız deprem olduğunu farkedene kadar deprem bitmiştir zaten.
23 yıldır istanbul'da yaşanılmasına rağmen hiç hissedilmediği için akıla gelmeyen düşüncelerdir. * *
-hassiktiiir ya ölürsem?
borçlarından bunalmış bir tanıdığımın tam deprem anında ''yaşasın borçlar bitti,çek yok senet yok'' diye nara attığını bilirim.
aha da siki tuttuk!
oha 5 dakika oldu lan. * *
bütün aile bireylerinin oturduğu apartmanların o anki depreme dayanma gücü düşünülüp, hangisi daha kritikse önce onu aramak akla gelir.
banyoya atsam kendimi, bi gusül yetişirmi acaba?
(#10842665) yine farklı birşey olmadı, ilk olarak aynı şeyi bikez daha düşündüm, lakin bu seferki çok şiddettli olmasından sanırım direk olarak kelime-i şahadet getirtti.
herkese geçmiş olsun.
bir kapıya bir pencereye bakılır, şimdi asansör kalabalık olur diye derse devam edilir.
kısa bir özgeçmiş yorumu.
yani ben öyle yapmıştım.
genelde aklıma su gelir.
bir deprem olduğunda koşarak kapının önlerindeki suları kucaklarım.