atatürk ü babasından çok seven yazar

bahar gelmiş..
ağaçlar çiçek açmış..
çimenler üzerinde seni kovalayan bir baban ile uzaktan gülücükler ile seyreden annen var. piknik yapıyorsunuz ve böylesi güzel bir günde evinin direği, gözünün bebeği baban yanında..
baba deyince içinde bir güven hissi dolar.
çocukken "seni babama derim" lafı bunun kanıtıdır adeta..

hasta olduğunda kucağında hastane hastane dolaştırdığını göz önüne getir bir, yağmurlu havada, alnından damlalar yuvarlanırken, paçalarının ıslanmasına bakmadan seni yetiştirmeye çalıştı..
üniversiteye giderken cebinden çıkardığı, senin için kenara ayırdığı harçlığını çıkarıp sana verdi ve:
"evladım dikkatli harcama yap.." dedi..

askere gideceksin, yanında olacak..
düğünde oradan oraya koşturacak..
çoluk çocuğa karışacaksın, torunlarını, gelinini ve yetiştirdiği aslanlar gibi oğlunu görmek için yollarını gözleyecek..
ilerki yaşamında beklediği sadece bir vefa olacak..
sen onu pişman etsen de o senin için yaptıkları için hiç bir zaman pişman olmayacak.
bu mert, mangal yürekli, yufka kalpli insan sizin babanızdır.

böyle bir insan ile, sadece kendisine anaokulundan üniversiteye kadar, bu ve bunun prototipleri, değişik formları tekrarlanan:
"-atatürk yurdumuzu düşmanlardan kurtardı.."

sözünü gözünde fazlaca büyütmüş ve yurdunu babası gibiler ile el ele vererek düşmanlardan kurtarmış bir insanı daha fazla seven insandır..
aslına bakarsak sevmeyenler dışında hepimiz atatürk'ü seviyoruz..
ama o kadar da değil..

canım babacığım benim..
dur arayayım şu adamı.

biri benimi çağırdı.

muhtemelen babasıyla sorun yaşayan yazara denir.

allahin belasi yazarlardır.

hayatı boyunca "anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?" sorusuna maruz kalmış bir yazar başlığı. zaar, sürekli kafasında sevgi karşılaştırması yapıyor. *

Neyzen'in şu dizelerini aklıma getirdi nedense;

işgaldeki hali sakın unutma
ATATÜRK'e dil uzatma sebepsiz
Sen anandan yine çıkardın amma
Baban kimdi bilemezdin şerefsiz...

(bkz: sen anandan belki hedehödö baban kimdi bilemezdin şerefsiz) pseudo-neyzen tevfik referansı verilip kapatılması gereken konu. ben yapmasam sen yapacaktın yüzeysel atatürkçü dostum, kusura bakma geciktin biraz.

atatür mukemmel bi gelecek kurabileceğim bir düzen kurdu, basta devlet baba, ardından öz babam bu geleceği kurmamı önlemek icin hep tas önüme taş koydu.
atanin izinden gidenler olarak o taşa basıp daha yukseğe cıkmak icin calısmaya devam.

humanistler için, insanın, insan yaşamının üzerinde bir değer yok! ne bayrak, ne vatan ve ne de milliyet. hiçbiri, insan yaşamından daha değerli değil. yeri geldiğinde kof kof atmayı, edebiyat parçalamayı, bilincimizi ve donanımımızı, inandığımız bu değer uğrunda seferber etmeyi ve her defasında haklı çıkmayı, istiyor ve benimsiyoruz.

lakin, bir de şunlar var;

- göğsünü, vatan toprağı için kurşunlara siper etmiş, yüzbinlerce insan.
- emperyalist devletlerin ve izledikleri ideolojinin göğsüne saplanmış, kocaman bir hançer.
- hürriyet ve istiklalin, dökülen kan pahasına kazanılması gerektiği bilinci.
- tüm bu kurtuluş mücadelesi ile onlarca sömürge ülkeye örnek olmanın yaşattığı, büyük haz.

ve

- o insanları, bunun gerekliliğine inandırmayı başarmış, güçlü bir lider.

hataları yok mu? elbette var! ama bunlar, onun elinin öpülmesini engelleyecek kadar önemli şeyler değil. mustafa kemal 'atatürk' yani 'türk'ün atası' mustafa kemal. kim ne derse desin, elleri öpülesi bir insan. babam da tereddütsüz öperdi, ben de öpüyorum.

allah'ı da atatürk'ten çok sevmesi beklenen müslüman yazardır.

ayrıca be hey dürzü bakınızı verme eşiğindeyim şu an.acil destek almam lazım.

babasını sevmiyordur zaten, babası hiçtir gözünde.

küçükken bize hep sorarlardı.

anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?

biz ne cevap verirdik? ikisini de.
ergen sorum şekli de şu sanırım :
atatürk'ümü daha çok seviyorsun babanı mı?

-ikisini de!

hakkında bu kadar çok entry girilince gerçekten de ciddiye alındığını ve tartışıldığını farkettiğim yazardır. ulan adamın biri geliyor, saçma sapan bir başlık açıyor. bu her gün tekrarlanan bir olay. anlamadığım nokta şu; böyle provokatif olduğu belli olan başlıklar neden ciddiye alınıyor? "baban kimdi bilemezdin şerefsiz"ler havalarda uçuşuyor, müslümanlıktan dem vuruluyor.

ne aptallık...

yaşı küçük cahil yazardır.
babası ona ayakkabı parası vermemiştir.